حق تعالی که مالک الملکست

لیس فی الملک غیره مالک

برساند به یکدگر ما را

انه قادر علی ذلک

یقول مولای: اما تستحی

ممّا اری من سوء افعالک؟!

فقلت: یا مولای رفقا، فقد

افسدنی کثرة افضالک!

چو بر دریا زند تیغ پلالک

به ماهی‌گاو گوید کیف حالک

چو نه ملکست اینجا و نه مالک

نجات تست اگر گردی تو هالک

تو ناجی را نمی‌دانی ز هالک

نمی‌دانی درین ره کیست مالک

چنین راندم قلم ای مرد سالک

زوصلت میکنم فردای مالک

یقین در پیش دار ای مرد سالک

که در عین یقین گیری ممالک

اگر از جام او گردی تو سالک

ترا کاری نباشد خود به مالک

مکان کوی می‌گردید سالک

از آن شد زبدهٔ کلّ ممالک

چرا کاینجا بود از عشق سالک

هنوز از عشق گردد عین مالک

تو سالک هم منم اینجای سالک

حقیقت زندهام اندر ممالک

وزیر تست عقل اندر ممالک

تو عشقی لیک اندر عشق هالک

رو رو که نه‌ای عاشق ای زلفک و ای خالک

ای نازک و ای خشمک پابسته به خلخالک

با مرگ کجا پیچد آن زلفک و آن پیچک

بر چرخ کجا پرد آن پرک و آن بالک

ای نازک نازک‌دل دل جو که دلت ماند

[...]

نتوان زد به مذهب مالک

غوطه در لجهٔ چنین هالک

دو خُطْوَه بیش نبْود راهِ سالک

اگر چه دارد آن چندین مَهالک

شود با وجه باقی غیر هالک

یکی گردد سلوک و سیر و سالک

اگر کناس نبود در ممالک

همه خلق اوفتند اندر مهالک

بلکه خود هست دایماً هالک

«لمن الملک» بشنو از مالک

از صد هزار سالک فردی رسد به آنجا

فردی رسد به آنجا از صد هزار سالک

با ذات حضرت او غیری چه کار دارد

اعیان و جمله اسما در ذات اوست هالک

پی به مقصود کی برد سالک

نا شده نفس خویش را هالک