نبیند کسی پای من بر بساط

مگر در بیابان کنم صد رباط

بنی شیبه و قوم او از نشاط

کشیدند از دل به شادی بساط

تا به بستانم نشاندی بر بساط انبساط

ناگهانم در برآوردی و ماندی در بساط

برگشاد از قهر و لطف لشکر قهرت کمین

تا به دل‌ها درنگون شد رؤیت انس و نشاط

من ز بهر دوستی را جان و دل کردم سبیل

[...]

تا نگردد چنانکه در فسطاط

اندکی مرغ و باز بر افراط

بنشستد بر بساطِ سماط

تو بمانده پیاده هم به رباط

چه افگنی بیهُده بساط نشاط

اندرین صد هزار ساله رباط

هر دو چون ره بگیردت به سراط

پس چه باده خوری چه وقف رباط

دی سرِ ماه بود و من ز نشاط

بستدم مزد تا روم به رباط

ای شمس دین ، نظام معالی ، جمال ملک

ای زیر پای قدر تو گردون شده بساط

طبع تراست از ستم و بخل اجتناب

رأی تراست با کرم و عدل اختلاط

حساد از خلاف تو در قبصهٔ عنا

[...]

هر ابایی که در خورَد به بساط

وآورَد در خورنده رنگ نشاط

شمع بر شمع گشت روی بساط

روی در روی شد سرور و نشاط

وین چنین شب بسی به ناز و نشاط

سوی هر گنبد‌ی کشید بساط

مگر چون بدان شربت آرم نشاط

غمی چند را در نوردم بساط

منقش یکی خسروانی بساط

که بیننده را تازه کردی نشاط

مکن زیر این لاجوردی بساط

بدین قلعهٔ کهربا‌گون نشاط

ز مرغ و بره روی رنگین بساط

برآورده پر مرغ‌وار از نشاط

دگر باره در جنبش آمد نشاط

درآموده شد خسروانی بساط

فراخ افکند بارگه را بساط

به اندازه خندد چو یابد نشاط

بر او باز گسترد رومی بساط

همی‌کرد با تازه‌رو‌یان نشاط

مرحله‌ای دید مُنَقَّش رباط

مملکتی یافت مُزَوَّر بساط