چون دلبر من بیوفا نباشد

کش هیچ غم کار ما نباشد

اندر دل او جز ستم نیاید

وندر سر او جز جفا نباشد

د رسایه آن آفتاب رخشان

[...]

شب من زین حدیث یلدا شد

رشته صبرِ بنده یکتا شد

آن عهد و وفای ما کجا شد

از هر دو دلت چرا جدا شد

دی عادت تو همه وفا بود

امروز چرا همه جفا شد

بر لشکر حسن، پادشاهی

[...]

دل رفت و می‌ندانم، حالش که خود کجا شد

آزار او نکردم، گویی دگر چرا شد

هر جا که ظن ببردم، رفتم طلب بکردم

پایم به سنگ آمد، پشتم ز غم، دو تا شد

چندان که بیش جستم، کم یافتم نشانش

[...]

چو شیرین از بَرِ خسرو جدا شد

ز نزدیکی به دوری مبتلا شد

کسی دربند مردم چون نباشد‌؟

که او از سنگ‌، مردم می‌تراشد

و گر جان ماند و از قالب جدا شد

بگو تا جان چندین کس کجا شد؟

چون آینه هر کجا که باشد

جنسی به دروغ بر تراشد

آن خانهٔ عنکبوت باشد

کاو بندد زخم و گه خراشد

گیرم دلت از سر‌ِ وفا شد

آن دعوی دوستی کجا شد‌؟

بر زمین یارییی که‌را باشد‌؟

که‌آسمان را به تیشه بتراشد‌؟

شکن زلف چو زنار بتم پیدا شد

پیر ما خرقهٔ خود چاک زد و ترسا شد

عقل از طرهٔ او نعره‌زنان مجنون گشت

روح از حلقهٔ او رقص‌کنان رسوا شد

تا که آن شمع جهان پرده برافکند از روی

[...]

چون جلوهٔ گل ز گلستان پیدا شد

بلبل به سخن درآمد و شیدا شد

در جام بلور کن می لعل که باغ

از مروارید ابر چون مینا شد

یک قطره ز فقرِ دل سوی صحرا شد

سرمایهٔ ابر و دایهٔ دریا شد

در هشت بهشت بوی مشک افتادست

زین رنگ که بر رگوی ما پیدا شد

کسی کو با تو اینجا آشنا شد

در آخر بی شکی مرد خدا شد

بحق گویند خصم ما کجا شد

مگر در عالم باقی فنا شد

تو میدانی الهی کو کجا شد

اگر با ما نگوئی جان ما شد

بخاک افتاد و هوش از وی جدا شد

ز حلقش نعرهٔ بی او رها شد