سپه را درم دادن آغاز کرد

به دشت آمد و رزم را ساز کرد

در گنجهای کهن باز کرد

سپه را درم دادن آغاز کرد

آن کس که بر امیر درِ مرگ باز کرد

بر خویشتن نگر نتواند فراز کرد

ز شادی یکی شعر آغاز کرد

بدل در، در ِ خرمی باز کرد

بدل در در درد و غم باز کرد

از انده یکی شعر آغاز کرد

روانش همی با اجل راز کرد

بزاری یکی شعر آغاز کرد

شه از غم در اندهان باز کرد

ز پیش نبی قصه آغاز کرد

درِ گنج اثرط سبک باز کرد

سپه را به نزل و علف ساز کرد

سبک باره با باد انباز کرد

به ایرانیان آمد آواز کرد

سپهبد سبک رزم آغاز کرد

بزد کوس کین جنگ را ساز کرد

پس از بهر ضحاکِ شه ساز کرد

بسی گونه گون هدیه آغاز کرد

شه از غم در کینه را باز کرد

دگر ره سپه رزم را ساز کرد

کهن بویه جفت نو باز کرد

هم اندر زمان راه را ساز کرد

به نام جهان داور آغاز کرد

که از تیره شب روز را باز کرد

سوی شاه با لشکر آغاز کرد

وز آن روی خاقان بشد ساز کرد

ز درج شبه سر چو شب باز کرد

به پیرایه پیوستن آغاز کرد

سپه را ز سر باز نو ساز کرد

دل جنگیان یک به یک باز کرد

هم اندر پی آهنگ افراز کرد

ز بر قفل بشکست و در باز کرد

بدانست شه کآرزو راز کرد

دگر روز کار رهش ساز کرد

پیاده یکی جنگ را ساز کرد

برآن دشت پتیاره آواز کرد