تو از گنج تاوان او بازده

به کشور ز فرموده آواز ده

ازان کس که بستد بدو باز‌ده

ازان پس به مرو اندر آواز ده

ساقیا مستان خواب‌آلوده را آواز ده

روز را از روی خویش و سوز ایشان ساز ده

غمزه‌ها سر تیز دار و طره‌ها سر پست کن

رمزها سرگرم گوی و بوسها سرباز ده

سرخ روی ناز را چون گل اسیر خار کن

[...]

ای سپه عشق تو بر ما زده

صبر و دل ما همه یغما زده

جان من از عشق تو لرزان شده

همچو تن مردم سرما زده

بر من بیچاره نبخشی و من

[...]

به مرغ زبان‌بسته آواز ده

که پرواز پارینه را ساز ده

جهان را به پیروزی آواز ده

ز ما مژدهٔ خرمی باز ده

تا به حمل تخت ثریا زده

لشگر گل خیمه به صحرا زده

تُرکِ سمن خیمه به صحرا زده

ماهچه خیمه به ثریا زده

مستمند خویش را آواز ده

بی‌دل تست او، دل او بازده

این حسد را بر جسد طغرا زده

و آن ریا را از هوا سودا زده

حق بدو گفتا جوابش بازده

سوی او از سوی ما آواز ده

ای وصالت آتشی در ما زده

هرچه غیرتست کلی لازده

ناتوانی بیدلی سودا زده

هر دو عالم را بکل او پازده

ای اجل وی ترک غارت‌ساز ده

هر چه بردی زین شکوران باز ده

چو عیسی ز امّت تبرّا زده

سم خر ز بهر خران وازده

رطل ما بستان لبالب بازده

پس سقیهم ربهم آواز ده

خیز و کار رفتنت را ساز ده

همرهان خویش را آواز ده

مرغ گل را در زمین پوشیده‌دار

مرغ دل را در فلک پرواز ده

گر گمان داری ز معنی‌دان بپرس

[...]

آتش سودای تو بر ما زده

ما همه از بهر تو سودا زده

تخت خیری بین دگر بر تخته ی خارا زده

خیمه سلطان گل بر دامن صحرا زده

دوستان در بوستان برگ صبوحی ساخته

بلبلان گلبانگ بر طوطی شکرخا زده

از شقایق در میان سبزه فرّاش ربیع

[...]

تو هم لشکر خویش را ساز ده

دل سرکشان را همه باز ده