پرستنده آگه شد از راز او

چو بشنید دل خسته آواز او

بدان تا نداند کسی راز او

همان نشنود نام و آواز او

نهاد و نشست و ره و ساز او

بدان و مرا بر رسان راز او

صفتهاست او را هم از ساز او

کزایشان شود آگه از راز او

به پیری جوان بودم از ناز او

شده دل به دستان و آواز او

سپه بازدانست آواز او

همانگه شدند آگه از راز او

نخست آنچنان کردم آغاز او

که سوز آورد نغمه ساز او

بدان تا خبر یابد از راز او

ببیند در آن مملکت ساز او

ترنگا ترنگی که زد ساز او

به از زند زردشت و آواز او

چنان بستم ابریشم ساز او

که از زهره خوشتر شد آواز او

پدر گشته فرّخ ز پرواز او

توانگر ز پیروزی راز او

دویدند هر یک به آواز او

نهادند سر بر خط ساز او

ندانم که در پردهٔ آواز او

چگونست و چون پرورم ساز او

بسی ساز ابریشم از ناز او

دریده بر ابریشم ساز او

مگر چون خروشان شود ساز او

شود بانگ دریا به آواز او

کسی باشد که ده ساله نماز او

منادی می‌کند شیب و فراز او

چنان بیچاره شد از چاره ساز او

که می‌نشناخت سر از پای باز او

اگرچه بود پیری پر نیاز او

نکرد از راه دین بر وی نماز او

چو شد زین سرّ عالی سرفراز او

بسایل داد خاتم در نماز او

ستاده دید شه را در نماز او

به‌حق برداشته روی نیاز او