که آمد یکی مرد بازارگان

درمگان فرو شد به دینارگان

به خواهش گرفتند بیچارگان

بران نامور مرد بازارگان

بدو گفت کز مرد بازارگان

بیابی کنون تیغ و دینارگان

که این نامور مرد بازارگان

که دیبا فروشد به دینارگان

سر بار بگشاد بازارگان

درمگان به آمد ز دینارگان

بدل گفت کای زار و بیچارگان

پر از درد و تیمار و غمخوارگان

ایا گم شده بخت بیچارگان

همه زار و با درد غمخوارگان

آمد بانگ خروس مؤذن میخوارگان

صبح نخستین نمود روی به نظارگان

که به کتف برفکند چادر بازارگان

روی به مشرق نهاد خسرو سیارگان

ببخشای بر جان بیچارگان

ببین بیگناهان و غمخوارگان

ای همه تاز بارگان سرّی و آشکارگان

یک یک و جمله کارگان رب درو مغ فشارگان

بر سر نان نظارگان پیشتر از ستارگان

آنکه بد از خیارگان گشت ز ایر خوارگان

بپیچم سر از رایگان‌خوارگان

مگر بی‌زبانان و بیچارگان

چو ایمن شود ره ز خونخوارگان

در او کم بود سود بازارگان

میی کو به فتوی می‌خوارگان

کند چاره کار بیچارگان

همه صیرفی طبع بازارگان

جگرخوارهٔ جامگی خوارگان

به ناخفتگی‌های غمخوارگان

به درماندگی‌های بیچارگان

چو نحس اوفتد دور سیارگان

بود دور دور ستمکارگان

یار شو ای مونس غمخوار‌گان

چاره کن ای چارهٔ بیچارگان

پی سپر جرعهٔ می‌خوارگان

دستخوش بازی سیارگان

دست بدار از سر بیچارگان

تا نخوری یاسج غم‌خوارگان

نعرهٔ زد گفت ای نظارگان

اینت نعمت اینت نعمت خوارگان