نگارین روی در دیوار کردی

به رخ بر، دیده را خونبار کردی

گهی با بلبلان پیگار کردی

بدیشان سرزنش بسیار کردی

کنون تا بسترم پر خار کردی

مرا زان خواب خوش بیزار کردی

نه بس بود آنکه دیگر یار کردی

مرا زی دوست و دشمن خوار کردی

عطارد را قلم مسمار کردی

پرند زهره بر تن خار کردی

که شاها تو سفر بسیار کردی

ولیکن نه چنین کین بار کردی

بآسانی شبی آن کار کردی

که ده روز آن کسی دشوار کردی

چرا آخر مرا بیدار کردی

ندانم تا چرا اینکار کردی

چو چشم نرگسین خونبار کردی

زمین باغ را گلزار کردی

بدست خویش خود را خوار کردی

برسوایی مرا بردار کردی

از این شیوه چرا تکرار کردی

نمود خویشتن ایثار کردی

مخفت ای دوست تا بیدار گردی

مگر شایسته اسرار گردی

صفات دیده ای عطّار کردی

مر او را سرّ کل دیدار کردی

نه اندک، کارها بسیار کردی

ولی بهر دل خود کارکردی

طلب تا محرم اسرار کردی

بآن مطلوب یار غار کردی

با حسن چو لطف یار کردی

ای جان بنگر چه کار کردی

دل را بسخن گشاد دادی

دی را بنفس بهار کردی

با چاکر خرد خود بسی لطف

[...]

چون روی بدین دیار کردی

وین هفت شتر قطار کردی

منزل به دیار یار کردی

وانجا همه شب قرار کردی

گهی رفتی سخن با مار کردی

شکایتهای زلف یار کردی

حکایت هر یکی با یار کردی

کمال عشق خود اظهار کردی