همی زد بران خاک تا پاره کرد

ددی را بران چاره بیچاره کرد

چنین گفت کان کو چنین باره کرد

نه از بهر پیکار پتیاره کرد

سوارانش را یکسر آواره کرد

درفشش به نیزه همه پاره کرد

برون کرد وآن هردو را پاره کرد

چو آن هردو را زار و بیچاره کرد

دل و مغز آن اژدها پاره کرد

بدین چاره آن کوه بیچاره کرد

تا روزگار ملک تو را آشکاره کرد

چشم ملک در او به تعجب نظاره کرد

روزی که ملک جستی چرخ فلک تو را

از فتح تیغ کرد وز اقبال باره کرد

چون روز بزم خواری زد دید پیش تو

[...]

ز وی شاه توران همی چاره کرد

بسی مار در مردم آواره کرد

قراطوس بیچاره را پاره کرد

دل مردم از درد غمخواره کرد

بدرید خفتان زره پاره کرد

عمل بین که پولاد با خاره کرد

همه نقش نیرنگها پاره کرد

مغان را ز میخانه آواره کرد

شب چو وداع مه و سیاره کرد

صبح دم از مهر قبا پاره کرد

پی کار پرده همی چاره کرد

چو بیچاره شد پرده را پاره کرد

پری‌دخت از آن جامه‌ها پاره کرد

نتانست مکر پدر چاره کرد

نشان بر پی رزم او چاره کرد

بزد تیغ و آن نیزه را پاره کرد

همه خم سالار را پاره کرد

دل پهلوان سخت بیچاره کرد

از دل گذشت غمزه‌اش، از جان گذاره کرد

چشمم به گریه راز نهان آشکاره کرد

تیر از چه زد، چو می‌تپم از تیغ او به خاک

این صید را چه دید که بسمل دوباره کرد

برداشت پرده سروِ قباپوش ما ز روی

[...]

چون سلامان بحر را نظاره کرد

بهر اسباب گذشتن چاره کرد

تا عبیر افشانی زلف ترا نظاره کرد

نکهت پیراهن یوسف گریبان پاره کرد

نو نیاز عشق چون فرهاد و مجنون نیستیم

طفل ما مشق جنون بر تخته گهواره کرد

زخم من چون ماه نو تا گوشه ابرو نمود

[...]

جوش دل ها زهره ها را پاره کرد

جوش دریا را که‌ بتوان چاره کرد

چون توان دردی که دارد چاره کرد

بین که خواهد بندها را پاره کرد