چون فرستادی دو روزی خواره را

روزنی باید من بیچاره را

تا به بینی حال این بیچاره را

عاشق دل دادهٔ غمخواره را

دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را

گفتمش خدمت رسان از من تو آن مه‌پاره را

سجده کردم گفتم این سجده بدان خورشید بر

کاو به تابش زر کند مر سنگ‌های خاره را

سینه‌ی خود باز کردم زخم‌ها بنمودمش

[...]

باده ده آن یار قدح باره را

یار ترش روی شکرپاره را

منگر آن سوی بدین سو گشا

غمزه غمازه خون خواره را

دست تو می‌مالد بیچاره وار

[...]

آرزوی گل بود گل‌خواره را

گلشکر نگوارد آن بیچاره را

تنگ گرداند جهانِ چاره را

آب گرداند حدید و خاره را

گنه بود مرد ستمکاره را

چه تاوان زن و طفل بیچاره را؟

به انگشت بنمود پتیاره را

مر آن زشت جادوی خونخواره را

کعبه کویش مراد است این دل آواره را

با مراد دل رسان یا رب من بیچاره را

دل در آن کو رفت و شد آواره من هم می روم

تا از آن آواره تر سازم دل آواره را

در میان خار و خارا گر تویی همراه من

[...]

یک صفت عجب آمد این اماره را

بوالعجب عفریت مردم خواره را

از هوا گیرد سر دیوانه سنگ خاره را

نیست از رطل گران اندیشه ای میخواره را

خاطر آشفته را شیرازه کنج عزلت است

دل ز جمعیت پریشان می شود سی پاره را

خصم را کردم به همواری حصار خویشتن

[...]

در شکایت ریختی دندان نعمت خواره را

کهنه کردی در ورق گردانی این سی پاره را

جوهر دل شد عیان از گرم و سرد روزگار

آب و آتش ذوالفقاری کرد این انگاره را

اهل دل را گفتگوی عشق آب زندگی است

[...]

می کنم از سینه بیرون این دل غمخواره را

چند بتوان در گریبان داشت آتشپاره را؟

نیست ممکن بوی گل خود را کند گردآوری

آه بی تاب از جگر خیزد دل صد پاره را

ماندگی از سیر و دور خود ندارد گردباد

[...]

می کنم از سینه بیرون این دل غمخواره را

چند بتوان در گریبان داشت آتشپاره را؟

خون به جای آب از سرچشمه ها گردد روان

کوه بردارد اگر درد من بیچاره را

عالم افسرده را مشاطه ای چون عشق نیست

[...]

چو دریا برد چشم سیاره را

حبابش کند آب نظاره را

آن که نهاده در دلم حسرت یک نظاره را

بر لب من کجا نهد لعل شراب‌خواره را

رشتهٔ عمر پاره شد بس که ز دست جور او

دوخته‌ام به یکدگر سینهٔ پاره پاره را

کشتهٔ عشق را لبش داده حیات تازه‌ای

[...]

خود چه‌ حاجت‌ آب‌، آتش‌ خواره را

بلکه‌ ضد است‌ آب‌، آتش‌ پاره را

ببوسید آن جسم صد پاره را

ز خونش بیالود رخساره را

ببخشای اسحق بیچاره را

بلاکش گرفتار آواره را

منزلی بخش این دل آواره را

باز ده با ماه این مهپاره را