از هوا گیرد سر دیوانه سنگ خاره را
نیست از رطل گران اندیشه ای میخواره را
خاطر آشفته را شیرازه کنج عزلت است
دل ز جمعیت پریشان می شود سی پاره را
خصم را کردم به همواری حصار خویشتن
می کند آیینه من موم، سنگ خاره را
از تردد کرد آزادم دل بی آرزو
خواب طفلان لنگر تمکین بود گهواره را
نیست چشم شوخ را مانع ز گردش بیخودی
ماندگی از سیر نبود اختر سیاره را
نیست ممکن برق را در ابر پنهان داشتن
چون عنانداری کنم آن شوخ آتشپاره را؟
سیر و دور سبحه در محراب افزون می شود
در عبادت جمع چون سازم دل صد پاره را؟
ریزه چینان قناعت را تلاش رزق نیست
سنگ، روزی می رساند مرغ آتشخواره را
می پذیرد گر به خود شیرازه اوراق خزان
می توان گردآوری کردن دل صد پاره را
کاسه دریوزه گردد چون صدف شد بی گهر
ریزش دندان فزاید حرص روزی خواره را
تا به چند این صید وحشی را عنانداری کنم؟
سر به صحرا می دهم صائب دل آواره را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مشکلات و درگیریهای درونی انسان اشاره دارد. شاعر از احساساتی مانند آشفتگی، بیخيالی و دلمشغولی سخن میگوید و به تضاد میان جمعگرایی و تنهایی میپردازد. او به جنگ بین شیطان و خود اشاره کرده و از تلاش برای آرامش و آرامش دل سخن میگوید. همچنین به این نکته میپردازد که در جستجوی آرامش و رهایی از خواستهها، در نهایت باید به خود و درون خویش بپردازد. کلیدواژههایی مانند حب و حرص، تلاش و قناعت، و صید وحشی نشاندهنده کشمکشهای روحی شاعر است. در نهایت، او به این نتیجه میرسد که باید با مشکلات و آلام درونی خود روبهرو شود و به سمت آزادی برود.
هوش مصنوعی: دیوانه با شنیدن صداهای اطراف، به راحتی تحت تاثیر قرار میگیرد و مانند سنگی سخت و بیاحساس مینماید. همچنین، کسی که در حالت مستی است، به هیچ وجه نمیتواند بار سنگین اندیشه را بر دوش بکشد.
هوش مصنوعی: ذهن شلوغ و آشفته را باید با گوشهنشینی و solitude آرام کرد؛ زیرا دل در میان جمعیت و شلوغیها دچار پریشانی و سردرگمی میشود.
هوش مصنوعی: من دشمنم را در معرض سادگی و آرامش خودم قرار دادم، در حالی که تصویر من مانند موم است و میتواند سنگ سخت را به راحتی تغییر دهد.
هوش مصنوعی: دل من در حالی آزاد است و آرامش دارد که بیهیچ آرزویی حرکت میکند. خواب کودکان باعث میشود که گهواره در آرامش و سکونی مطمئن قرار گیرد.
هوش مصنوعی: چشمهای بازیگوش هیچ مانعی برای گشت و گذار ندارند؛ مانند ستارهها که همیشه در حال حرکتند و هیچ چیز نمیتواند آنها را نگهدارد.
هوش مصنوعی: امکان ندارد که نور برق را در ابر پنهان کرد. اگر بخواهم با لجاجت، آن شعلۀ سرکش را پنهان کنم، چه فایدهای دارد؟
هوش مصنوعی: در حالی که در مکان عبادت و در حال نماز، حرکات و حالتهای سجده و ذکر باعث میشود که توجه و تمرکز دلم بیشتر شود، اما چگونه میتوانم دل پارهپاره و آسیبدیدهام را یکپارچه و متمرکز کنم؟
هوش مصنوعی: افرادی که به قناعت و کمطلبی عادت دارند، نیازی به سختکوشی برای تأمین معیشت ندارند. روزی آتشنشانها و افرادی که تلاش میکنند، بهطور طبیعی به آنها خواهد رسید.
هوش مصنوعی: اگر انسان بتواند با خود و احساساتش کنار بیاید، میتواند از دلهای شکسته و پارهپارهاش دوباره زندگی جدیدی بسازد و هر آنچه را که گم کرده جمعآوری کند.
هوش مصنوعی: زمانی که کسی بدون ارزش و محتوا شود، مانند صدفی که درونش مروارید ندارد، دچار فقر و نیاز میشود. در این حالت، حرص و طمع او برای روزی بیشتر میشود و مشکلاتش افزایش پیدا میکند.
هوش مصنوعی: تا کی میخواهی این شکار بیقرار را در قید و بند نگهداری؟ من به دنیای آزاد میروم و دل بیقراری را به دست طبیعت میسپارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را
گفتمش خدمت رسان از من تو آن مه پاره را
سجده کردم گفتم این سجده بدان خورشید بر
کو به تابش زر کند مر سنگهای خاره را
سینه خود باز کردم زخمها بنمودمش
[...]
کعبه کویش مراد است این دل آواره را
با مراد دل رسان بارب من بیچاره را
دل دران کو رفت و شد آواره من هم می روم
تا ازان آواره تر سازم دل آواره را
در میان خار و خارا گر تونی همراه من
[...]
در شکایت ریختی دندان نعمت خواره را
کهنه کردی در ورق گردانی این سی پاره را
جوهر دل شد عیان از گرم و سرد روزگار
آب و آتش ذوالفقاری کرد این انگاره را
اهل دل را گفتگوی عشق آب زندگی است
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.