بهشتست این که دیدم یا بهارست

بهشتی حور یا چینی نگارست

رخش گفتی نگار اندر نگارست

بناگوشش بهار اندر بهار‌ست

کنون پیشم همیشه گل به بارست

گهم در دست و گاهم در کنارست

من آن ویسم که چهرم نوبهارست

من آن ویسم که مهرم پایدارست

همیشه سبز و نغز و آبدارست

تو پنداری که هر روزش بهارست

همان گلبوی و گلچهره نگارست

همان خونریز و خونخواره سوارست

مرا خنجر چو ابر زهر بارست

ترا غمزه چو تیر دل گذارست

رخش گفتی نگار اندر نگارست

تنش گفتی بهار اندر بهارست

مرا یکدل همیشه دوستدارست

نه چون تو ده دل زنهار خوارست

مرا در پیش چون شاهی شکارست

چو دلبر ویس مه پیکر نگارست

خجسته جشن و خرم روزگارست

زمین با زیب و هر کس شادخوارست

به گرد ملک تدبیرش حصارست

به باغ فخر پیمانش بهارست

درخت علم را قولش بهارست

سرای جود را فعلش نگارست

به منظر همچو تیغ ذوالفقارست

کجا هم کوچک و هم نامدارست

ز عمر خویش در فصل بهارست

ازیرا همچو اشکوفه به بارست

ای ترک ترا با دل احرار چه کارست

نه این دل ما غارت ترکان تتارست

از ما بستانی دل و ما را ندهی دل

با ما چه سبب هست ترا، یا چه شمارست

ما را به از این دار و دل ما به از این جوی

[...]

چرخست ولیکن نه درو طالع نحسست

خلدست ولیکن نه درو جوی عقارست

چون ابروی معشوقان با طاق و رواقست

چون روی پریرویان با رنگ و نگارست

بازیگه شمس و قمر و ببر و هزبرست

[...]

نوبهاری عروس کردارست

سرو بالا و لاله رخسارست

باغ پر پیکران کشمیرست

راغ پر لعبتان فرخارست

کسوت این ز دیبه روم است

[...]

مرده فرزند مادرت زارست

مرگ ناگاه را خریدارست

گرچه بر تو چو برگ لرزان بود

چون گل اکنون ز درد بیدارست

همه شب زیر پهلو و سر او

[...]

سرفراز و شگرف و عیارست

جلد و شوخ و ظریف و تندارست