گفت دینی را که: این دینار بود

کین فراکن موش را پروار بود

جوانیش را خوی بد یار بود

ابا بد همیشه به پیکار بود

سراسر جهان پیش او خوار بود

جوانمرد بود و وفادار بود

جهاندار پیش از تو بسیار بود

که تخت مهی را سزاوار بود

ز تخم کیان بود و بیدار بود

خردمند و گرد و بی‌آزار بود

کسی کو به خلعت سزاوار بود

خردمند بود و جهاندار بود

سپه را که چون او نگهدار بود

همه چارهٔ دشمنان خوار بود

مرا فر نیکی‌دهش یار بود

خردمندی و بخت بیدار بود

هرآنکس که او از در کار بود

بدان مرز با او سزاوار بود

نشان سیاوش پدیدار بود

چو بر گلستان نقطهٔ قار بود

یکی گنج آگنده دینار بود

زره بود و یاقوت بسیار بود

اگر چند سیمرغ ناهار بود

تن زال پیش اندرش خوار بود

جهاندار پیش از تو بسیار بود

که بر تخت شاهی سزاوار بود

بداند که آن بودنی کار بود

مرا زان سخن دل پرآزار بود

به دست چپش سرخ دینار بود

سوی راست یاقوت شهوار بود

صد اشتر همه بار دینار بود

صد اشتر ز گنج درم بار بود

به خواب اندرست آنک بیکار بود

پشیمان شود پس چو بیدار بود

به چندین زمان تخت بیکار بود

سر مهتران پر ز تیمار بود

دل شاه بهرام بیدار بود

ازین آگهی پر ز تیمار بود

هزار و صد و شست قنطار بود

درم بو ازو نیز و دینار بود