دل وقت سماع بوی دلدار بَرَد

ما را به سراپردهٔ اسرار بَرَد

این زمزمهٔ مرکب مر روح تراست

بردارد و خوش به عالم یار بَرَد

فرسته خبر زی سپهدار برد

سپهبد سبک دست پیکار برد

نگهبان دز رنج بسیار برد

که تا شاه را سوی آن غار برد

بار دگر پیر ما رخت به خمار برد

خرقه بر آتش بسوخت دست به زنار برد

دین به تزویر خویش کرد سیه‌رو چنانک

بر سر میدان کفر گوی ز کفار برد

نعرهٔ رندان شنید راه قلندر گرفت

[...]

هرک او بی‌خوابی بسیار برد

چون به حضرت شد دل بیداربرد

دل وقت سماع بوی دلدار برد

حالت به سراپردهٔ اسرار برد

وین زمزمه مرکب است مر روح تو را

بردارد و خوش خوش به برِ یار برد

دل وقت سماع بوی دلدار برد

حالش به سراپرده اسرار برد

این زمزمه مرکبی‌ست تا روح ترا

برگیرد و خوش به منزل یار برد

عشق ما را بکوی یار برد

عشق ما را بسوی دار برد

غلامان هندی به فرخار برد

حبش را به سرحد بلغار برد

خیال پری‌دخت از کار برد

غم دلبرش زود گفتار برد

نه قاصدی که پیامی، به نزد یار برد

نه محرمی، که سلامی بدان دیار، برد

چو باد راهروی صبح خیز می‌خواهم

که ناله سحر به گوش یار برد

صبا اگر چه رسول من است بیمار است

[...]

شوق مِیْ‌اَم نیم شب بر در خَمّار برد

بوی گلم صبح دم بر صف گلزار برد

ناله چنگ مغان آمد و گوشم گرفت

بیخودم از صومعه بر در خَمّار برد

با همه مستی مرا پیر مغان بار داد

[...]

کشش اوست که ما را بسر کار برد

بلبل از نکهت گل راه بگلزار برد

بر در میکده مستی بترنم می گفت

باده آبیست که از آینه زنگار برد

سود این داد و ستد چیست که در خلوت قرب

[...]

مهر چو سر در پس کهسار برد

قافله دستی ز پی بار برد

بیاض گردن او دست من ز کار برد

بیاض خوش قلم از دست اختیار برد

بجز خط تو کز او چشمها شود روشن

که دیده گرد که از دیده ها غبار برد؟

به خون کسی که تواند خمار خویش شکست

[...]

عشقت اقرار به دل آرد و انکار برد

همچو صیقل که صفا بخشد و زنگار برد

بیخودی لازمه عشق بود، ورنه چرا

هرکه را بر سر کار آورد، از کار برد؟

که به غربت فکند تنگدلان را زوطن؟

[...]

حسرت‌، پیام بیکسی آخر به یار برد

قاصد نبُرد نامهٔ من، انتظار برد

قطع جهات کرده‌ام از انس بوریا

افتادگی به هر طرفم نی سوار برد

در هجر و وصل آب نگشتم چه فایده

[...]

شرم‌قصورم از سخن‌، شکوه‌اعتبار برد

آینه‌درای عرق از نفسم غبار برد

جز خط جاده ادب قاصد مدعا نبود

لغزش پا به دامنم نامه به‌ کوی یار برد

بسکه به بارگاه فضل‌، رسم قبول عام بود

[...]

قاصدی کو که پیامی برِ دل‌دار برد؟

سوی گلشن خبرِ مرغ گرفتار برد؟

یوسفی کو که به گلبانگِ خریداریِ خویش

سینه‌چاکم چو گل از خانه به بازار برد؟

قوّتی داده به فرهاد و به مجنون ضعفی

[...]

کو فنا تا همه آلایش پندار برد

از صور جلوه و از آینه زنگار برد

شب ز خود رفتم و بر شعله گشودم آغوش

کو بدآموز که پیغاره به دلدار برد

گفته باشی که به هر حیله در آتش فگنش

[...]