چو ایزد بنده‌ای را یار باشد

دو چشم دولتش بیدار باشد

ستمگر دشمن دادار باشد

که از فرمان او بیزار باشد

زن ارچه زیرک و هشیار باشد

زبون مرد خوش گفتار باشد

زن مغ چون برین کردار باشد

به صحبت مرد ازو بیزار باشد

شما را ناله پیش یار باشد

چرا باید که ناله زار باشد

که خرما در جهان با خار باشد

نشاط عشق با تیمار باشد

به عشق اندر چنین بسیار باشد

همیشه مرد عاشق خوار باشد

وگر راهم سراسر مار باشد

برو صد آهنین دیوار باشد

مرا تا جان شیرین یار باشد

وفای ویس جستن کار باشد

مرا تا ویس جفت و یار باشد

همین اندوه خوردن کار باشد

دلش را هر بلایی خوار باشد

هر آنگه کان بلا با یار باشد

مرا تا من زیم گل یار باشد

دلم از دیگران بیزار باشد

ز نرگس خود چرا آزار باشد

و یا از گل کرا تیمار باشد

به عشق اندر چنین بسیار باشد

تن عاشق همیشه خوار باشد

ساقی بیا که امشب ساقی به کار باشد

زان ده مرا که رنگش چون جلنار باشد

می ده چهار ساغر، تا خوشگوار باشد

زیرا که طبع مردم را بر چهار باشد

همطبع را نبیدش فرزانه‌وار باشد

[...]

تا ملک جهان را مدار باشد

فرمانده آن شهریار باشد

سلطان سلاطین که شیر چترش

در معرکه سلطان شکار باشد

آن خسرو خسرونشان که تختش

[...]

گر اندک صلتی بخشد امیرت

ازو بستان کزو بسیار باشد

عطای او بود چون ختنه کردن

که اندر عمر خود یکبار باشد

و گر بود او پری دشوار باشد

پری بر چشمه‌ها بسیار باشد

سخن باید که با معیار باشد

که پر گفتن خران را بار باشد

که در دولت چنین بسیار باشد

گهی شادی گهی تیمار باشد