زباغ ای باغبان ما را همی بوی بهار آید

کلیدباغ ما را ده که فردامان به کار آید

کلید باغ را فردا هزاران خواستار آید

تو لختی صبر کن چندانکه قمری بر چنار آید

چواندر باغ تو بلبل به دیدار بهار آید

[...]

همی گفتم که کی باشد که خرم روزگار آید

جهان از سر جوان گردد بهار غمگسار آید

بهار غمگسار آید که هر کس را به کار آید

بهاری کاندرو هر روز می را خواستار آید

زهر بادی که بر خیزد کنون بوی بهار آید

[...]

نگارا چند ره گفتی که چون وقت بهار آید

ترا بامن گه می خوردن و بوس و کنار آید

بهار آمد همی گوید برو تا گل به بار آید

همی نومیدیم زین وعده نومیدوار آید

ترا زین وعده اندر دل به روزی صد هزار آید

[...]

چند گوئی که:چو ایام بهار آید

گل بیاراید و بادام به بار آید

روی بستان را چون چهرهٔ دلبندان

از شکوفه رخ و از سبزه عذار آید

روی گلنار چو بزداید قطر شب

[...]

چون که آن دم به وقت‌کار آید

روح باشد که در شمار آید

چار عنصر چو در شمار آید

تن مرکب از این چهار آید

مر ترا آن رفیق و یار آید

کت به نیک و به بد به کار آید

تاش چون شوی خواستار آید

آن به کدبانوییش به کار آید

آنکه از نقش اوت عار آید

پی دخترت خواستار آید

شخص گاهی که در شمار آید

مادرش اوّلین به کار آید

میزبانی چو خوانی آراید

ترّه همچون بره به کار آید

آن را که بخواند او به ناچار آید

تا هستی او به امر در کار آید

وانرا که کشید لطف او نزد خودش

بی واسطه‌ای محرم اسرار آید

مرا اگر تو ندانی عطاردم داند

که من کیم ز سر کلک من چه کار آید

هزار سال بماند که تا به باغ هنر

ز شاخ دانش چون من گلی به بار آرد

به هر قران و به هر دو چون منی نبود

[...]

بیشتر زانکه در شمار آید

تا دگر وقت‌ها به کار آید

روز فردا چو در شمار آید

شاه با شیر در شکار آید

روز فردا چو در شمار آید

شاه با شیر در شکار آید

از هنر هرچه در شمار آید

وان هنرمند را به کار آید

هرچه فرهنگ را به کار آید

وآدیمزاد را بیاراید

هر دم که دلم به فکر در کار آید

هر ذرّهٔ دل منبعِ اسرار آید

هر قطره که از بحر دلم بردارم

بحری دگر از میان پدیدار آید

هر جان که چو جان من گرفتار آید

پیوسته درین راه طلبکار آید

تا چند روم که هر نفس صد وادی

از هر سویم همی پدیدار آید