در خواب خیال تو مرا یاد کند

آید بر من دل مرا شاد کند

دل پندارد که من ترا یافته‌ام

بیدار شود هزار فریاد کند

در خواب خیال تو مرا یاد کند

آید بر من دل مرا شاد کند

جز غم او مرا که شاد کند

جز فراقش مرا که یاد کند

فرد ماندیم از وی و هجر همی

زخم بر مهره گشاد کند

نرگس مست او ببو العجبی

[...]

هر دم خسرو هزار دل شاد کند

هر روز هزار بنده آزاد کند

در وهم کی آید که خداوند ملوک

از کمتر بندگان خود یاد کند

چون ز بغداد و لب دجله دلم یاد کند

دامنم را چو لب دجلهٔ بغداد کند

هیچ کس نیست که از یار سفر کردهٔ من

برساند خبری خیر و دلم شاد کند

هرگز از یاد من خسته فراموش نشد

[...]

نفس را علم مستفاد کند

علم ازین بیشتر چه داد کند؟

شاید آن روزها که داد کند

گر به لطف از مراغه یاد کند

هر که او از گذشته یاد کند

با دل خود به شرم داد کند

تا از آن واردات یاد کند

دل خود زان حضور شاد کند

کِلکِ مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

بِبَرَد اجرِ دو صد بنده که آزاد کند

قاصدِ منزلِ سِلمی که سلامت بادش

چه شود گر به سلامی دلِ ما شاد کند؟

امتحان کن که بَسی گنجِ مرادت بدهند

[...]

هر دم طرحی زمانه بنیاد کند

دلهای شکسته را ازان شاد کند

نقشی بکشد ز نو بر این لوح کهن

تا آینده گذشته را یاد کند

به کرامند تحفه یاد کند

به گرامی هدیه شاد کند

صایم بود آنکه خاطری شاد کند

نی آنکه ز روزه صرفه زاد کند

نان ده که از آن فریضه شد روزه بخلق

تا سیر هم از گرسنگان یاد کند

ای آنکه غمت هزار دل شاد کند

شاه ستمت ملک دل آباد کند

بر شش جهت جهان خداوند شوند

گر لطف تو شش غلام آزاد کند

هر که بر درگه تو داد کند

طلب حاجت و مراد کند

چشم بدمست تو چون عربده بنیاد کند

بدلم هر مژه را خنجر جلاد کند

رحم در عالم اگر هست اجل دارد و بس

کاین همه طایر روح از قفس آزاد کند

خاک ارباب ریا را ز رواج باطل

[...]

ساقی از جامی اگر خاطر ما شاد کند

به ازان است که صد میکده آباد کند

چشم خفته است غزالی که ندارد شوخی

من و آن صید که خون در دل صیاد کند

آخر ای پادشه حسن چه انصاف است این؟

[...]

کی ز بیداد تو، عاشق به کسی داد کند

نیست فریادرسی، بهر چه فریاد کند

آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند

از بندگی‌ات چگونه آزاد کند؟

خود گو: بر خواجه جای خدمت گیرد

هرچند که بنده خواجه را یاد کند؟

آن را که خدا به بندگی یاد کند

آزادگی‌اش چگونه دلشاد کند؟

دانی به جهان که دارد آزادی را؟

آن بنده که خواجه‌اش خود آزاد کند