هر چند به صورت از تو دور افتادم

زنهار مبر ظن که شدی از یادم

در کوی وفای تو اگر خاک شوم

زانجا نتواند که رباید بادم

بدین دختر که زادی سخت شادم

به درویشان فراوان چیز دادم

به چه روز و به چه طالع بزادم

که تا زادم به سختی اوفتادم

و گر من زین همه پیرایه شادم

نه از پشت پدر باشد نژادم

مرو را نیز دام خود نهادم

نه آن بودم که در دام او فتادم

به پیری در بلایی اوفتادم

کجا با او بشد گیتی ز یادم

چو چشم از خواب نوشین برگشادم

از آن خوشی به ناخوشی فتادم

امید و رنج خود بر باد دادم

چو راز دوستی بر وی گشادم

نه رود از هجر تو بر رخ گشادم

نه سنگ از مهر تو بر دل نهادم

جوانی بر سر مهرت نهادم

دو گیتی را به نام بد بدادم

نبودی هیچ غم از ابر و بادم

شدی اندوه این طوفان ز یادم

نه با خوبی ز یک مادر بزادم

نه با آزادگی از یک نژادم

نه خوردم آن همه نعمت نه دادم

ز بهر او همه بر هم نهادم

سر نامه به نام تو گشادم

به پایان مهر نامت برنهادم

نهادم بر جدائی دل نهادم

نیایی تا تو باشی نیز یادم

شکیبائی ببستم با دل خویش

در شادی بروی اندر گشادم

فراوان اوفتادم در غم عشق

[...]

تا مادرتان گفت که من بچه بزادم

از بهر شما من به نگهداشت فتادم

قفلی به در باغ شما بر بنهادم

درهای شما هفته به هفته نگشادم

از بند رحم ببند مهد افتادم

پس برد به زندان ادب استادم

اکنون شه شرق بند و زندان دادم

گویی ز برای بند و زندان زادم

او به من شاد و من بدو شادم

او چنین باد و من چنین بادم

تا دلم بستدی ای ماه و ندادی دادم

کشتهٔ عشق شدم راز نهان بگشادم

سرد بردی دلم از عاشقی و جستن عشق

لاجرم زود شدم عاشق و گرم افتادم

پدر و مادر من بنده نبودند تو را

[...]

دگر بار ای مسلمانان به قلاشی در افتادم

به دست عشق رخت دل به میخانه فرستادم

چو در دست صلاح و خیر جز بادی نمی‌دیدم

همه خیر و صلاح خود به باد عشق در دادم

کجا اصلی بود کاری که من سازم به قرایی

[...]