اگر سرای لباساتیان خرابات است

مرا میان خراباتیان لباسات است

میان شهر همه عاشقان خراب شدند

مگر نگار من امروز در خرابات است

مجوی زهد و خرابی کن و خراباتی

[...]

کردگاری که قادرالذات است

عالم السر و الخفیات است

پادشاهی که از ره عظمت

بر درش صد هزار شه مات است

هر قدم راه او تراویح است

[...]

اگر چه در سخن کآب حیات است

بود جایز هر آن چه از ممکنات است

از آن جنبش که در نشوِ نبات است

درختان را و مرغان را حیات است

گر او را ز ابر فیض آب فرات است

مرا در فیض لب آب حیات است

هر عهد که هست در حیات است

عهد از پس مرگ بی‌ثبات است

فیض تو که چشمهٔ حیات است

روزی ده اصل امهات است

آن می که عصارهٔ حیات است

باکورهٔ کوزهٔ نبات است

بر هر چه دهیش اگر نجات است

ثابت نبود که بی‌ثبات است

بیا که قبلهٔ ما گوشهٔ خرابات است

بیار باده که عاشق نه مرد طامات است

پیاله‌ای‌دو به من ده که صبح پرده درید

پیاده‌ای‌دو فرو کن که وقت شه‌مات است

در آن مقام که دلهای عاشقان خون شد

[...]

مرا اول سخن با تو زذات است

به آخر ماجرا اندر صفات است

درونت با برون دیدار ذات است

از آن مر نحن اقرب در صفات است

ز نورت پرتو‌یی در کائنات است

از آن پیوسته امکان ثبات است

چنین که حال من زار در خرابات است

می مغانه مرا بهتر از مناجات است

مرا چو می‌نرهاند ز دست خویشتنم

به میکده شدنم بهترین طاعات است

درون کعبه عبادت چه سود؟ چون دل من

[...]

دیدار تو حل مشکلات است

صبر از تو خلاف ممکنات است

دیباچهٔ صورت بدیعت

عنوان کمال حسن ذات است

لب‌های تو خضر اگر بدیدی

[...]

عشق فرمانده موجودات است

هر چه نه زنده بدو شد مات است

طم‌طراقی که درو می بندند

آن نه عشق است همه طامات است

عشق نه شین و نه عین و نه قاف

[...]

سیاهی گر بدانی نورِ ذات است

به تاریکی درون، آبِ حیات است

سه گونه نوع انسان را ممات است

یکی هر لحظه وان بر حسب ذات است

کژی کژ ز وضع و هیئات است

ذات را راستی هم از ذات است

وحدتی کان همیشه با ذات است

مسقط نسبت و اضافات است