سیاوش بدو گفت کان خواب من

بجا آمد و تیره شد آب من

به گازر چنین گفت کای باب من

چرا تیره گردانی این آب من

ز بیم ستمکاره مضراب من

نکردم شب تیره خود خواب من

شدی کشته ماندی بجا باب من

نگشتی چنین تیره از آب من

فرامرز رستم بود باب من

ندارد هژیر ژیان تاب من

چشم بگشایید ای اصحاب من

بنگرید آخر به خورد و خواب من

گفت فرموده است جدّ و باب من

بشنوید ازمن همه اصحاب من

خواب ز چشم من بشد، چشم تو بست خواب من

تاب نمانده در تنم، زلف تو برد تاب من

فتنه چشم تو ستد خواب مرا به عهد تو

فتنه چو خواب کم کند، بهر چه برده خواب من؟

تشنه خون فتنه ام، بس که بخورد خون من

[...]

صد ره گذری هر دم بر جان خراب من

رحمت نکنی هرگز بر چشم پر آب من

بر زد ز دماغم دود از شربت عشق، آری

بی درد سری نبود مستی شراب من

هر چند دلم خون شد، سوزاک من افزون شد

[...]

کجا هست فغفور چین باب من

وزو هست روشن جهان تاب من

دگر گفت رحمان بود باب من

که روشن شد از فر او آب من

بکشت آتش دوزخ باب من

ازو تیره شد سر به سر آب من

زان بگلخن میروم کآنجا بود اسباب من

شعله الطایی و خاکستر بود سنجاب من

درآید هر کجا در جلوه ناز آفتاب من

مرا رسوا کند تغییر حال و اضطراب من

من رسوا ازان در خون فتادم بر سر راهش

که برگردد، چو بیند بوالهوس حال خراب من

نبینم پیش کس با این هجوم شوق، سوی او

[...]

آه گرمی هست دایم در دل بی تاب من

نیست هرگز بی چراغی گوشه محراب من

شورشی دارم که می پاشم چو ابر از یکدگر

کوه قاف آید اگر پیش ره سیلاب من

شوربختی بین که ریزد بحر با چندین گهر

[...]

شد در ایام کهنسالی گرانتر خواب من

در کف آیینه لنگردار شد سیماب من

صبح بیداری شود گفتم مرا موی سفید

پرده دیگر شد از غفلت برای خواب من

بس که با گرد خجالت طاعتم آمیخته است

[...]

نیابد ره به بزمش گر دل پر اضطراب من

نخواهد ماند در بیرون در بوی کباب من

گرفتم بیم رسوایی است دامنگیر در روزت

چرا در پرده شبها نمی آیی به خواب من؟

شکست رنگ من بر شیشه دل سنگ می بارد

[...]

در بیخودی گذشت زمان شباب من

شد پرده دار دولت بیدار خواب من

نگذاشت آب در جگرم عشق خانه سوز

بی اشک شد ز تندی آتش کباب من

نسبت به شور من رگ خوابی است گردباد

[...]

در سوختن زیاده شود آب و تاب من

در آتش است عالم آب (از) کباب من

گرفتست غفلت رگ خواب من

شده رفتن عمر سیلاب من