بویی که از بهار نسیم صبا برد

گویی همی ز طره دلار ما برد

شمشاد طوق فاخته گردد بکوهسار

خلخال لاله کبک دری را عطا برد

باشد صواب باده، چو از ناف یاسمین

[...]

نمی‌دانیم شاپورش کجا برد

چو شاهنشه نفرمودش چرا برد

چو آبی که ابرش به بالا برد

به باز آمدن در به دریا برد

کجا قطره تا در به دریا برَد

خر آرد و زین بصره خرما برد

در من آمد آنک دست و پا برد

رنگ رو و قوت و سیما برد

گر دو پا گر چار پا ره را برد

همچو مقراض دو تا یکتا برد

کسی گوی دولت ز دنیا بَرَد

که با خود نصیبی به عقبی برد

کسی گوی دولت ز دنیا برد

که با خود نصیبی به عقبی برد

عشق آمد و دل ز دست ما برد

تدبیر ز عقل مبتلا برد

عیش و طرب و قرار و تمکین

یک یک ز دلم جدا جدا برد

هر دل که به سینه کسی دید

[...]

هوس باد بهارم به سوی صحرا برد

باد بوی تو بیاورد و قرار از ما برد

هرکجا بود دلی چشم تو برد از راهش

نه دل خسته بیمار مرا تنها برد

آمد و گرم ببرد آب رخم اشک چو سیم

[...]

متاع انس ازین دیر فنا برد

به محراب بقا دست دعا برد

دل و دین و خرد و هوش مرا صهبا برد

حاصل عمر من این سیل گران یکجا برد

نه همین تشنه من از میکده بیرون رفتم

که صدف هم دل پرآبله از دریا برد

نکند جاذبه عشق اگر کوتاهی

[...]

کو سرو قامتی که دل من ز جا برد

زنگ از دلم به یک نگه آشنا برد

عجز وفتادگی است سرانجام سرکشی

چون شعله شد ضعیف به خس التجا برد

خورشید اگر به سایه خود می برد پناه

[...]

نتوان به فلک شکوه ز بیداد قضا برد

از شیشه ما دهشت این سنگ صدا برد

مرغ قفس این بخت برومند ندارد

باد سحر این دامن گل را به کجا برد

در خدمتش استاده بپا دار مکافات

[...]

کو قاصدی که نامه به باد صبا برد

تا گردم از قلمرو بال هما برد

هرکس به روی ما در چاک قفس گشود

پیش دلش تبسم گل التجا برد

یکچند هم به رغم فلک بیوفا شویم

[...]

کو قاصدی که نامه به باد صبا برد

تا گردم از قلمرو بال هما برد

هرکس به روی ما در چاک قفس گشود

پیش درش تبسم گل التجا برد

یکچند هم به رغم فلک بیوفا شدم

[...]

زلف همچو زنارش شیخ را ز مأوا برد

دست بسته زاهد را جانب کلیسا برد

خط ز رخ برون آورد عقل و هوش از ما برد

نوبهار ناز آمد دین و دل به یغما برد

در احتیاج نتوان بر سفله التجا برد

دست شکست حیف است باید به پیش‌ پا برد

قاصد به پیش دلدار تا نام مدعا برد

مکتوب ما عرق‌کرد چندانکه نقش ما برد

ابر بهار رحمت از شرم آب گردید

[...]

خاکستری نماند ز ما تا هوا برد

دیگر کسی چه صرفه ز تاراج ما برد

نقش مراد مفت حریفی کزین بساط

چون شعله رنگ بازد و داغ وفا برد

آسوده جبهه‌ای که درین معبد هوس

[...]

ناموس عالم عین اندیشهٔ سوا برد

آیینه‌داری وهم از چشم ما حیا برد

راحت به ملک غفلت بنیاد بی‌خلل داشت

مژگان‌گشودن آخر سیلی شد و ز جا برد

دوری فسون وهم است اما چه می‌توان‌کرد

[...]