بود تو چون ترا حجاب آمد

عقل تو با تو در عتاب آمد

تازگی دانش از صواب آمد

فرّهی ماه ز آفتاب آمد

یار ناجنس تخم خواب آمد

یار همجنس پای آب آمد

چنان در شهر دانش باب آمد

که جَنّت را بحق بوّاب آمد

هر نبی را همین خطاب آمد

در سؤالش ز حق جواب آمد

پس از ماهیم دوش از وعده دیدار خواب آمد

گهی برخاستم کاندر سر من آفتاب آمد

پس از بیداری بیسار دیدم، لیک نی سیرش

کز اول دیدنش هم راحتم افزود و خواب آمد

رخش پژمرده دیدم، پرسش از گرماش می کردم

[...]

چشم سیهت که فتنه خواب آمد

مستی ست که در گوشه محراب آمد

زآن چشمه نوش تر نشد لب مارا

آن چاه زنخ نگر که بی آب آمد

چو گل به آب روان شد، چو می به تاب آمد

چو اشک رفت ز چشم من و چو خواب آمد

چه احتیاج به قاصد نیازمند ترا

که از صریر قلم، نامه را جواب آمد

خیال می کنی از بس فریب و پرکاری

[...]

هر مریضی را تن به تاب آمد

صبح و شامش خون و خاک خورد و خواب آمد

دوش در خوابم آفتاب آمد

یعنی آن ماه بی‌حجاب آمد

طالع از بام طالعم ز قضا

در شب قدر آفتاب آمد

شاه بیدار بخت بنده نواز

[...]

ششماهه نازپرور من

آسوده ز اضطراب آمد

افسوس که از جفای عدوان

لب تشنه و دل کباب آمد

در خدمت مادر غریبش

[...]

دلم ز محنت بی‌مادری به تاب آمد

پی تسلی وی درد و داغ باب آمد

ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد

با زلف پریش آمد، با حال خراب آمد

با طره شوریده با زلف پریشیده

با لعل لب میگون با جام شراب آمد

چون دید که رنجورم بیچاره و مخمورم

[...]

خدایگانا میرا اگر شنیدستی

یکی فرشته نگهبان آفتاب آمد

من آن فرشته روشن دلم که فکرت من

بر آفتاب همی مالک الرقاب آمد