به کام اندرش نیش ها چون گراز

تو گفتی که اهریمن آمد فراز

بپرسید مختار کاین زن زکیست؟

بدین درگه آوردنش بهر چیست؟

بدوگفت عبداله این نیست زن

[...]

به مقدار فرسنگی ازکوفه دور

بود معدن رامش و جای سور

کنون هفت روز و شب اندرگذشت

که جای بداندیش و بیگانه گشت

وزان بد سگالان دور از خرد

[...]

کشان روزبانان به زنجیر در

کشیدند ده تن بر نامور

که برشه سمند ستم تاختند

به تن خرد، ستخوان او ساختند

مر آن ده بدند از نژاد حرام

[...]

کشیدند زان پس دو مرد لعین

به دربار سالار نصرت قرین

که شد عبد رحمن سلیل عقیل

به شمشیر آن نابکاران قتیل

به فرمان میر آتش افروختند

[...]

سنان را که زی بصره بودی روان

گرفتند در قادسیه گوان

ببستند در آهنین بند سخت

کشان نزد مختار پیروز بخت

امیر سرانداز دشمن شکار

[...]

نگه چون سوی خوب دیدار او

فکندم گرستم زتیمار او

به پوزش ببوسیدمش پا و دست

مرا دید چون آن شه حق پرست

بفرمود ای پیرو یکدله

[...]

که بد آن بد اختر هم از دشمنان

بدندی به فرمانش سنگ افکنان

نمودندی آن فرقه ی تیره بخت

به دارای دین سنگباران سخت

شبانگاه خیره دل و تیره رای

[...]

کنون ای نیوشنده بگمار هوش

بدین داستان به فرادار گوش

که این داستان جمله جشن است و سور

زاندوه و از سوگواریست دور

شنیدم ز گفتار دانشوران

[...]

نداریم با تو سر دشمنی

نکو نیست با ما دژم، دل کنی

بده راه کز مرز تو بگذریم

ره جنگ با دشمنان بسپریم

نوند از سپهبد ستد نامه تفت

[...]

به هم چون رسیدند هردو گروه

چنان چون زپولاد و آهن، دو کوه

و یا چون دو دریا ندیده کران

که موجش سنان بود و گرز گران

همی از دو سو دیده هر جا که دید

[...]

وزین سوگران کرد اخوص رکاب

سوی کوه آتش بیامد چوآب

بزد برکمر بند داوود جنگ

بدانسان که بر گور، غژمان پلنگ

جدا کردش از پشت زین هیون

[...]

هماورد جست از سپاه عراق

که نفرین ز یزدان بدان پر نفاق

یکی تغلبی مرد، کش نام نیک

به خردی زمام و پدر شد شریک

هیون تاخت بهر نبرد حصین

[...]

یکی تاختن باید و دست و تیغ

همی سرفشاندن چو باران زمیغ

یکی جنبش از ما چو سیل دمان

بباید سوی لشگر بد گمان

من امروز از این باره نایم فرود

[...]

که با تیغ کین روی کرده دژم

همی مرد و مرکب فکندی به هم

دلیرانه در پهنه جستی نبرد

به زیرش یکی اسب گیتی نورد

مر آن باره با گوهر آگین ستام

[...]

چو زان کار شد اسپری چند گاه

بفرمود مختار کشور پناه

سر پور مرجانه و خواسته

همان زیور و گنج آراسته

بزرگان کوفه به بطحا برند

[...]

به ایوان چو خور بود پرتو فکن

چو انجم به گرد اندرش انجمن

زخالیگران خواست خوان و خورش

که با یاوران تن دهد پرورش

به فرمان آن شاه خالیگران

[...]

برآرید از تن لباس سیاه

از آنرو که شد کشته بدخواه شاه

زنان گیسوان را به مشک و گلاب

بشویند و بندند برکف خضاب

بپوشند مردان همه رخت نو

[...]

بده ساقی آن آب یاقوتگون

که دل را دهد مشق عشق و جنون

مغنی بزن چنگ بر چنگ غم

که یاران گذشتند و ما نیز هم

صلایی به مستان میخانه زن

[...]

چه فرخنده مختار کشور پناه

بپرداخت از کار بد خواه شاه

نماند از ستم پیشه گان کس درست

مگر کزدم تیغ او گور جست

جهان پاک از خیل ناپاک کرد

[...]

سپهدار مختار کرد آفرین

به حیلت سگالان ناپاکدین

شبانگه چو شد روی گیتی سپاه

بزرگان برفتند از پیشگاه

نشستند و با هم همی رای زن

[...]