خورشید ببرج حمل آمد چو رخ یار

هم نور بحاصل شود از تابش و هم نار

نور از پی روشن شدن عالم تاریک

نار از جهت پختن هر خام بر اشجار

تا باز جهان از تبش و تابش خورشید

[...]

آراسته بعید برون آمد آن نگار

از فرق تا قدم همه آرایش بهار

با صورتی که هر که بر او بنگرید گفت

بادش بهار برخی ره عید برخی آر

برخاسته ز خیل ملایک ازو نفیر

[...]

هلال روزه نمود از سپهر دایره وار

بشکل و گونه چنان نیم دایره دینار

تمام دایره گردد چو مه بنیمه رسد

تمام نیمه بحرمت بدان برین پرگار

فلک نموده چو زنگار یافته لگنی

[...]

شاید بسرو دیده شدن پیشرو کار

کاندر سفر باد خدای همه احرار

خورشید معالی فلک فضل و محامد

دهقان اجل اصل جلال احمد سمسار

فرخنده نصیرالدین صدری که زدادش

[...]

آب روشن گشت و تاری شد هوا از ماه تیر

بی گمان خم عصیر اندر هوا انداخت تیر

ریخت از شاخ درختان از نهیب تیر او

عیبه های جوشن زر آبگون بر آبگیر

زاغ بگریزد ز تیرانداز چون از هر سوی

[...]

سیمبر یارم شد از من سیم بر

سیم یارم نی و یارم سیمبر

عاشق سیم ار بخواند وی مرا

من ورا معشوق دانم سیم بر

زان نگار سیمبر با من نماند

[...]

در ضمیرم بدی هوای امیر

وانکه باشم ثنا سرای وزیر

نشد اندیشه ضمیرم کم

خواجه را یافتم وزیر و امیر

بوزارت نشسته خوشدل و شاد

[...]

ای جهان شرف بتو معمور

یافته از دو پادشا منشور

از خداوند دلدل و قنبر

وز خداوند ناقه و یعفور

پادشاه حسینیان اشرف

[...]

هلال روزه نمود از سپهر پر اختر

بشکل مشرب زرین ز چشمه کوثر

کنار چشمه کوثر رسد بروزه گشای

رحیق محترم از حق بجای شام و سحر

بر اهل دین سحر و شام این همایون ماه

[...]

ای نامی از تو نام خداوند ذوالفقار

در دین سید ولد آدم افتخار

هم خلق سید ولد آدمی ز لطف

همنام و هم سخای خداوند ذوالفقار

از ذوالفقار جود تو شد کشته آز و بخل

[...]

ناداده مژدگانی نادید مژده ور

دیدیم فر طلعت آن عالم هنر

ما را بفر طلعت خویش آن سپهر فضل

خود داد مژدگانی و خود بود مژده ور

تا آمدی خبر ز خرامیدنش بما

[...]

آیین ابن علی است سخاوت چنانکه بود

آیین ابن عم نبی سید البشر

تا ذوالفقار جود وی آهخته شد بدهر

شد خون عمرو و عنتر و بخل از جهان بدر

ای آنکه در زمانه باحسان و مردمی

[...]

گسترد نام نیک چو محمود تاجدار

محمود تاج شد و ز احرار روزگار

از شاهوار بخشش او ظن بری که او

محمود تاج نیست که محمود تاجدار

او تاجدار ملک هنر زیبد و عدوش

[...]

ای بنده مکارم تو اهل روزگار

جز مکرمت نداری نه شب نه روز کار

در هیچ روزگار نیامد چه تو کریم

کاندر عطا دهی نبرد هیچ روزگار

مشاطه ایست کلک تو کز مشک و غالیه

[...]

باز دیگر ره جوان خاطر شد این مداح پیر

از ره مدح جوانبخت جوان دولت وزیر

صاحب عادل نظام الدین وزیر شاه شرق

مفخر اولاد میران هم وزیر و هم امیر

صاحب صاحبقران عالم فضل و هنر

[...]

ز گرد راه چو عنقا باشیانه باز

بسوی بنده خرامید شاه بنده نواز

شهی که بنده نوازی و لطف او آورد

شهان روی زمین را به بندگیش نیاز

شهی که بارگه اوست سجده گاه ملوک

[...]

سعد دولت را بسعدالدوله بازآمد نیاز

هردو بهر بندگی در پیش استادند باز

هست با وی نیک ساز ایام از روی خرد

تا که خواهد بود چون با وی نباشد نیک ساز

باز چون رأی رفیع و همت سعد دول

[...]

این منم یارب بصدر مهتر کهتر نواز

از ندیمان یافته بر خواندن مدحت جواز

قفل درج طبع بگشاه بمفتاح زبان

آشکارا کرده هر دری که در دل بود راز

مهتر کهتر نواز از مدحت من شاد و خوش

[...]

وزارتست باهل وزارت آمده باز

سرای دولت میرانیان شده در باز

نظام دین شه میرانیان که بر شاهان

خجسته فال تراست از همای و از شهباز

چهار سال چو شهباز از آشیانه ملک

[...]

ای بنظم آراستن با سعد اکبر هم نفس

مدح سعدالملک مسعود بن اسعد گوی و بس

آنکه نفس ناطقه از سینه ارباب نظم

بهر سلک مدح او در نفیس آرد نفس

صدر عالی رأی ملک آرای دستوری که بر

[...]