فقر عریان گرمی بدر و حنین

فقر عریان بانگ تکبیر حسین

در گذشت از حکم این سحر مبین

کافری از کفر ، دینداری ز دین

تا فرنگی قومی از مغرب زمین

ثالث آمد در نزاع کفر و دین

آنکه بخشد بی یقینان را یقین

آنکه لرزد از سجود او زمین

عید آزادان شکوه ملک و دین

عید محکومان هجوم مؤمنین

گرمی هنگامهٔ بدر و حنین

حیدر و صدیق و فاروق و حسین

قوت از جمعیت دین مبین

دین همه عزم است و اخلاص و یقین

ای امین دولت تهذیب و دین

آن ید بیضا برآر از آستین

چشم صائب از سوادش سرمه چین

روشن و پاینده باد آن سر زمین

پرده بگذار آشکارائی گزین

تا بلرزد از سجود تو زمین

گنبدی ، در طوف او چرخ برین

تربت سلطان محمود است این

گفتم رهینِ مهرِ تو شد این دلِ حزین

گفتا حزین دلی که به مهری بود رهین

گفتم قرینِ رویِ تو باشد همی قمر

گفتا سهیل باشد اگر با قمر قرین

گفتم که آفرین به رخِ خوبِ یارِ من

[...]

آمد مرا دو هدیه چو دو قرص مهر و ماه

با نامه‌ای دو چون دو طبق گوهر ثمین

از هیأت شریفه نسوان ری که باد

بر هیأت آفرین و بر این هیأت آفرین

یک نامه بود حاوی اشعار دل پسند

[...]

ای مهین خواجه در وزارت تو

خلق یک سر خوشند و من غمگین

دومه افزون بود که ننهادم

سر بی فکر و غصه بر بالین

بیت الاحزان شدست خانه من

[...]

سخن را گه ز خسرو دادم آیین

گهی از بی وفایی‌هایِ شیرین

بگو، بشنو، ببین، برخیز، بنشین

تو هم مثلِ منی ای جان شیرین

شد آن دشنام‌هایِ سختِ سنگین

مبدَّل بر جوان آرام بنشین!

عبوسانند اندر خانۀ زین

عروسانند گاهِ عزّ و تمکین

نباید برد اسم از رسم و آیین

به گوش خر نباید خواند یاسین

بند کن آن رشه به قربوسِ زین

جفت بزن از سرِ زین بر زمین