این کمینه جهد او بد بهر دین

گشت او سلطان و قطب العارفین

ساحران را نه که فرعون لعین

کرد تهدیدِ سیاست بر زمین

چشم بگشا حشر را پیدا ببین

تا نماند شبهه‌ات در یوم دین

بود شیخی رهنمایی پیش ازین

آسمانی شمع بر روی زمین

گفت ای شه راست گفتی همچنین

در فر و سیمای تو پیداست این

حضرتش گفتی که ای صدر مهین

این چه عشقست و چه استسقاست این

آن تو با تست و تو واقف برین

آسمانا چند پیمایی زمین

تو مبین این پایها را بر زمین

زانک بر دل می‌رود عاشق یقین

ساعتی بی‌هوش و بی‌عقل اندرین

اوفتادم بر سر خاک زمین

بیخ هر یک رفته در قعر زمین

زیرتر از گاو و ماهی بُد یقین

ظاهر کافر مُلَوَث نیست زین

آن نجاست هست در اخلاق و دین

در تحیات و سلام الصالحین

مدح جملهٔ انبیا آمد عجین

همچنین پیغامهای دردگین

صد هزاران آید از حضرت چنین

در نماز این خوش اشارتها ببین

تا بدانی کین بخواهد شد یقین

دیو آن دم از عداوت بین بین

بانگ زد کای سگ‌پرستان علتین

او چه اندیشد در آن بردن ببین

تو همان اندیش ای استاد دین

گر بترسندی از آن فقرآفرین

گنجهاشان کشف گشتی در زمین

عشقها با دُم خود بازند کین

می‌رهاند جان ما را در کمین

آب ما محبوس گِل ماندست هین

بحر رحمت جذب کن ما را ز طین

خود روا داری که آن دل باشد این

کو بود در عشق شیر و انگبین