مولانا
»
مثنوی معنوی
»
دفتر سوم
»
بخش ۸۷ - سِرِّ طلب کردن موسی خضر را علیهماالسلام با کمال نبوت و قربت
از کلیم حق بیاموز ای کریم
بین چه می‌گوید ز مشتاقی کلیم
با چنین جاه و چنین پیغامبری
طالب خضرم ز خودبینی بری
موسیا تو قوم خود را هشته‌ای
در پی نیکوپیی سرگشته‌ای
کیقبادی رسته از خوف و رجا
چند گردی چند جویی تا کجا
آن تو با تست و تو واقف برین
آسمانا چند پیمایی زمین
گفت موسی این ملامت کم کنید
آفتاب و ماه را کم ره زنید
می‌روم تا مجمع البحرین من
تا شوم مَصْحوبِ سلطان زمن
اجعل الخضر لامری سببا
ذاک او امضی و اسری حقبا
سال‌ها پَرم به‌پَر و بال‌ها
سال‌ها چه بود هزاران سال‌ها
می‌روم یعنی نمی‌ارزد بدان
عشق جانان کم مدان از عشق نان
این سخن پایان ندارد ای عمو
داستان آن دقوقی را بگو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نقل از کلیم (موسی) می‌پردازد که به دنبال حقیقت و تجربه‌های عمیق‌تر است. او بر اهمیت خضوع و فرار از خودبینی تأکید می‌کند و می‌گوید که فرد باید از خود عبور کند تا به معنای واقعی برسد. در ادامه، موسی به قوم خود اشاره می‌کند و از آنها می‌خواهد تا از ترس و امید دست بردارند و در جستجوی حقیقت برآیند. او تصمیم می‌گیرد که به مکان مقدسی برود تا با دانش و حکمت بزرگ‌تری همراه شود. در نهایت، شاعر بیان می‌کند که داستان عشق و جستجوی حقیقت پایان‌ناپذیر است و به جستجوی عشق واقعی و معنی عمیق زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: ای نیکوکار! از کلیم خدا بیاموز و دقت کن که او درباره‌ی عشق و اشتیاق چه سخنانی می‌گوید.
هوش مصنوعی: با این جایگاه و با چنین پیامبری، نیاز به خضر ندارم؛ زیرا از خودبینی و خودپسندی رها شده‌ام.
هوش مصنوعی: ای موسی، تو قوم خود را در پی نیکوکاری رها کرده‌ای و در جستجوی خوبی‌ها سرگردانی.
هوش مصنوعی: کیقباد از ترس و امید آزاد شده است، تو چند بار دور می‌زنی و چه مدت به جست و جو ادامه می‌دهی؟
هوش مصنوعی: تو به اندازه‌ای در این آسمان‌ها سفر کرده‌ای که به خوبی می‌دانی زمین چند بار پیموده شده است.
هوش مصنوعی: موسی گفت: این سرزنش‌ها را کاهش دهید، چرا که با این کار به آفتاب و ماه کم‌تری آسیب می‌زنید.
هوش مصنوعی: من به سوی جایی می‌روم که دو دریا به هم می‌رسند تا همراه و همراهی با پادشاه زمانم شوم.
هوش مصنوعی: به دنبال تقدیر و سرنوشت خود باش و به کارهایت ادامه بده، حتی اگر راه طولانی باشد.
هوش مصنوعی: سال‌ها با پرچم و بال‌های خود در پرواز بودم و حالا به یاد می‌آورم که چه چیزهایی را در این سال‌ها تجربه کرده‌ام.
هوش مصنوعی: می‌روم به این معناست که دیگر ارزشش را ندارد به خاطر عشق محبوب به این میزان از عشق نان توجه نکن.
هوش مصنوعی: این حرف هیچ‌وقت تمام نمی‌شود، عمو، داستان دقوقی را بگو.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.