به گردن همه ترکش آویخته

روید اشک از دیدها ریخته

شود آتش جوری انگیخته

به خاک، آبرو گرددم ریخته

ز بیداد من خون شدش ریخته

به دامان من خونش آویخته

سراسر بخون دل آمیخته

ز چشم سیاه قلم ریخته

روان چشمه‌ها با هم آمیخته

به هر سنگ از آن قطره‌ها ریخته

ز خاکستر‌، گلخنش ریخته

به چشم اختران سرمه‌ی بیخته

همه، مشک با خاکش آمیخته

همه، گوهر از تاکش آویخته

بهر سو فراوان گزک ریخته

بهم پخته وخامش آمیخته

که هر کس سرت بیند آویخته

تن افتاده بر خاک و خون ریخته

شکر دید با زهر آمیخته

بدامان گل، خار آویخته

چه پرسی ز برگ گل ریخته

بدامان صر صر در آویخته؟!

یوسفا اینک رسن آویخته

در وی افکن دست و پا بگسیخته

طوطیان را خون در آنجا ریخته

خونشان با خاک آن آمیخته

این منم آن بنده ی بگریخته

آبروی خود بخاک آمیخته

بالها بشکسته پرها ریخته

قیر با عین الحضر آمیخته

در پناه لطف ما بگریخته

دست در دامان ما آویخته

رشته امید او بگسیخته

دید در چاهی رسن آویخته

آه تا بینی رسن بگسیخته

خون این بیچاره در چه ریخته

در میان چه نگون آویخته

جای اشک از دیده ها خون ریخته

انگبینی از دهانشان ریخته

انگبین با خاک و زهر آمیخته