بدانست کآمد بتنگی نشیب

زمانه بگیرد فریب و نهیب

که بس زود دید آن نشان نشیب

خردمند خامش بماند از نهیب

ز منبر چومحمود گوید خطیب

بدین محمد گراید صلیب

که روزی فرازست و روزی نشیب

گهی با خرامیم و گه با نهیب

بخندید تموز بر سرخ سیب

همی‌کرد با بار و برگش عتیب

نبودست جز جادوی پرفریب

که اندر بلندی نمودت نشیب

بخسرو چنین گفت کای پرفریب

به پیش فراز توآمد نشیب

که هرکس که دید او دوال رکیب

نپیچد دل اندر فراز ونشیب

همی‌داشتش چون یکی تازه سیب

که اندر بلندی ندیدی نشیب

بدرگاه بردند چندی صلیب

نسیم گلان آمد و بوی طیب

ز کردارها برفزودی فریب

سر قیصر آوردی اندر نشیب

که چون بخت بیدار گیرد نشیب

ز هر گونه‌ای دید باید نهیب

ازو شادمانی و زو در نهیب

زمانی فرازست و روزی نشیب

چنین است رسم سرای فریب

فرازش بلند و نشیبش نشیب

که از چرخ گردان پذیرد فریب

که او را نماید فراز و نشیب

جوان چیز بیند پذیرد فریب

بگاه درنگش نباشد شکیب

بدو گفت کای ریمن پر فریب

مگر کز فرازی ندیدی نشیب

به گنج و فزونی نگیری فریب

همان گر فراز آیدت گر نشیب

سپه دید و برگشت سوی فریب

بخیره سپردی فراز و نشیب

چو بیژن پدید آمد اندر نشیب

سبک شد عنان و گران شد رکیب