هم‌چو ابلیسی که گفت اغویتنی

تو شکستی جام و ما را می‌زنی

رنج را باشد سبب بد کردنی

بد ز فعل خود شناس از بخت نی

سبلتان توبه یک یک بر کنی

توبه سایه‌ست و تو ماه روشنی

گرز بر خود می‌زنی خود ای دنی

عکس تست اندر فعالم این منی

که چرا تو یاد احمد می‌کنی

بندهٔ بد منکر دین منی

وهم و سودایی دریشان می‌تنی

نام این فردوس ویران می‌کنی

کین ولی الله را چون می‌زنی

این چه حقدست ای عدو روشنی

بد هلال استاددل جان‌روشنی

سایس و بندهٔ امیری مؤمنی

آن مناره دید و در وی مرغ نی

بر مناره شاه‌بازی پر فنی

وان دوم می‌دید مرغی پرزنی

لیک موی اندر دهان مرغ نی

خفته نه روز اندر آخر محسنی

هیچ کس از حال او آگاه نی

قهر گردد دشمن اما دوست نی

دوست کی گردد ببسته گردنی

چون شدی بی‌خود هر آنچ تو کنی

ما رمیت اذ رمیتی آمنی

هم‌چنان دوغی ترش در معدنی

خود نگردی زو مخلص روغنی

حکم بر ظاهر اگر هم می‌کنی

چیست ظاهرتر بگو زین روشنی

رو دعا کن که سگ این موطنی

ورنه اکنون کردمی من کردنی

هست او محسوس اندر مکمنی

لیک محسوس حس این خانه نی

پسته را یا جوز را تا نشکنی

نی نماید دل نی بدهد روغنی

تو پی دفع بلایم می‌زنی

تا ببینی رخنه را بندش کنی

در تانی بر یقینی بر زنی

گوش‌مال من بایقانی کنی