آن‌چنان که کاروانی می‌رسید
در دهی آمد دری را باز دید
آن یکی گفت اندرین برد العجوز
تا بیندازیم اینجا چند روز
بانگ آمد نه بینداز از برون
وانگهانی اندر آ تو اندرون
هم برون افکن هر آنچ افکندنیست
در میا با آن که این مجلس سنیست
بد هلال استاددل جان‌روشنی
سایس و بندهٔ امیری مؤمنی
سایسی کردی در آخر آن غلام
لیک سلطان سلاطین بنده نام
آن امیر از حال بنده بی‌خبر
که نبودش جز بلیسانه نظر
آب و گل می‌دید و در وی گنج نه
پنج و شش می‌دید و اصل پنج نه
رنگ طین پیدا و نور دین نهان
هر پیمبر این چنین بد در جهان
آن مناره دید و در وی مرغ نی
بر مناره شاه‌بازی پر فنی
وان دوم می‌دید مرغی پرزنی
لیک موی اندر دهان مرغ نی
وانک او ینظر به نور الله بود
هم ز مرغ و هم ز مو آگاه بود
گفت آخر چشم سوی موی نه
تا نبینی مو بنگشاید گره
آن یکی گل دید نقشین دو وحل
وآن دگر گل دید پر علم و عمل
تن مناره علم و طاعت هم‌چو مرغ
خواه سیصد مرغ‌گیر و یا دو مرغ
مرد اوسط مرغ‌بین است او و بس
غیر مرغی می‌نبیند پیش و پس
موی آن نوری ست پنهان آن مرغ
که بدان پاینده باشد جان مرغ
مرغ ، کان موی است در منقار او / هیچ عاریت نباشد ، کار او
علم او از جان او جوشد مدام
پیش او نه مستعار آمد نه وام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیفِ یک کاروان می‌پردازد که به دهی می‌رسد و در آنجا به دو گروه تقسیم می‌شود. یک گروه تلاش می‌کنند تا در آنجا مدتی بمانند و گروه دیگر آماده می‌شوند که از آن مکان خارج شوند. در ادامه، شاعر به تشبیه اشخاص و مفاهیم مختلف می‌پردازد و به این نکته اشاره می‌کند که بسیاری از افراد تنها به ظواهر امور نگاه می‌کنند و عمق و حقیقت را نمی‌بینند. او به اهمیت علم و نور ایمان اشاره می‌کند و می‌گوید که مانند مرغی که سرش پر از مو است، حقیقت در زیر ظواهر پنهان مانده است. در نهایت، به این نتیجه می‌رسد که علم و دانایی واقعی از درون انسان سرچشمه می‌گیرد و هیچ‌چیز عاریتی و مستعاری در آن وجود ندارد.
هوش مصنوعی: مردی به یک ده رسید و دید که در ورودی آن باز است، مثل کاروانی که به مقصد خود می‌رسد.
هوش مصنوعی: یکی گفت که این زن پیر را به اینجا بیاوریم تا چند روزی اینجا بماند.
هوش مصنوعی: ناگهان صدایی شنیده می‌شود که تو را از دنیای بیرون متوجه خود می‌کند و به درونت راه پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: هر چیزی را که باید کنار بگذاری، کنار بینداز و در این مجلس با کسی که اهل ایمان است، همنشینی کن.
هوش مصنوعی: بد هلال، ماهی است که در دل‌ها روشنی می‌آورد و سایس (نگهدار) و بنده‌ای است برای یک امیر مؤمن.
هوش مصنوعی: در نهایت، تو به عنوان یک وزیر رفتار کردی، اما در واقع سلطان همه سلاطین به تو وابسته است و نام تو را می‌داند.
هوش مصنوعی: آن والی نسبت به حال رعیت خود بی‌خبر بود، چرا که او تنها با گفته‌های تملق‌آمیز و شگفت‌انگیز دیگران آگاه می‌شد.
هوش مصنوعی: شخصی می‌بیند که آب و گل در کنار هم وجود دارند، اما به جای آنکه تنها به ظاهر آنها توجه کند، به عمق و ارزش درون آنها پی می‌برد. او درک می‌کند که حقیقت و معانی اصلی فراتر از عددها و چیزهای ظاهری هستند و در واقع باید به اصل و جوهر آنها توجه کرد.
هوش مصنوعی: رنگ ظرفی که از گل ساخته شده، نمایان است و نور دین پنهان است؛ هر پیامبری این‌گونه در دنیا ظاهر شده است.
هوش مصنوعی: در اینجا مناره‌ای مشاهده می‌شود که در بالای آن، پرنده‌ای به زیبایی در حال پرواز است.
هوش مصنوعی: او دومین پرنده را می‌دید که در حال پرواز بود، اما موهایی در دهان آن پرنده وجود داشت که او نمی‌توانست آن را ببیند.
هوش مصنوعی: او به نور خدا نگاه می‌کند و نسبت به هر دو، یعنی پرنده و مو، آگاهی دارد.
هوش مصنوعی: در نهایت گفت که بهتر است به جای نگاه کردن به مو، به چشمان خودت دقت کنی تا گره مو به هم نریزد و کار را دشوارتر نکند.
هوش مصنوعی: یک گل، زیبایی و رنگ و لعاب را دید و دیگری، گل را پر از علم و کار نیکو مشاهده کرد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که که دانایی و بندگی انسان ممکن است به اندازه‌ی یک مناره، بلند و باشکوه باشد، اما در عین حال، مانند پرنده‌ای آسمانی، ممکن است به راحتی در چنگ افرادی که دارای علم و قدرت هستند، گرفتار شود. حتی اگر این افراد تعدادشان کم باشد، تاثیر آنها می‌تواند بسیار زیاد باشد. بنابراین، علم و عبودیت هرچقدر هم که بزرگ باشد، همیشه در معرض خطر است.
هوش مصنوعی: انسان معمولی فقط به دنیا و تجربه‌های مادی خود توجه دارد و فراتر از آن چیزی نمی‌بیند. او تنها به ظواهر و چیزهای ملموس دقت می‌کند و از مسائل عمیق‌تر غافل است.
هوش مصنوعی: موهای آن پرنده به مانند نوری پنهان است که به واسطه آن، حیات و وجود آن پرنده حفظ می‌شود.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در منقار او موهایی وجود دارد، هیچ چیزی از دیگران قرضی نیست و تمام آنچه دارد، متعلق به خود اوست.
هوش مصنوعی: دانش او همیشه از وجود خود او سرچشمه می‌گیرد و نه این‌که از جایی قرض گرفته یا به امانت گرفته شده باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.