کنون چون زمین سربسر لشکرست

چو خاقان و منشور کنداورست

نه رستم نه از سیستان لشکرست

فریبرز را خاک و خون ایدرست

همه دامن کوه پر لشکرست

سر نامداران ببند اندرست

که این لشکری گشن و کنداورست

نه پیران و هومان و آن لشکرست

کمانش تو دیدی و تیر ایدرست

بزور او ز پیل ژیان برترست

بدو گفت پیران که او دیگرست

سواری سرافراز و کنداورست

کنون آشتی را دو راه ایدرست

نگر تا شما را چه اندرخورست

ز جنگ آشتی بی‌گمان بهترست

نگه کن که گاوت بچرم اندرست

بزرگیت هر روز بافزون ترست

هنرمند رخش تو صد لشکرست

بگویش که بیژن بسختی درست

چو آهو که در چنگ شیر نرست

که بیژن بتوران ببند اندرست

زوارش یکی نامور دخترست

مرا زندگانی نه اندر خورست

گر از دیگرانم هنر کمترست

نوشته مگر بر سرم دیگرست

زمانه به دست جهان‌داورست

بدی خود بدان تخمه در گوهرست

به بد کردن آن تخمه اندر خورست

که چندان کجا با شما لشکرست

کسی کاندر این رزمگه درخورست

بدی کو بد آن جهان را سرست

به پیری رسیده کنون بترست

ز شاهان گیتی سرش برترست

به چین نام او تخت را افسرست

ز چین تا به گلزریون لشکرست

بر ایشان چو خاقان چین سرورست

ز دریا به دریا ترا لشکرست

کجا رایشان ز این سخن دیگرست

همه رنج و سختی به پیش اندرست

اگر چندمان دادگر یاورست