بعد از آن شد اژدها و حمله کرد

هر دوان بگریختند و روی‌زرد

حاصل اندر وصل چون افتاد مرد

گشت دلاله به پیش مرد سرد

آن یکی زیرکتر این تدبیر کرد

که بگوید اوستا چونی تو زرد

بر دمید اندیشه‌ای زان طفل خرد

پیر با صد تجربه بویی نبرد

سجدهٔ خلق از زن و از طفل و مرد

زد دل فرعون را رنجور کرد

وان زر تو هم قراضهٔ خرد مرد

دست لرزد پس بریزد زر خرد

جذب اجزا روح را تعلیم کرد

چون نداند جذب اجزا شاه فرد

چون نداند راه یم کی ره برد

سوی دریا خلق را چون آورد

دست عقل آن خس به یکسو می‌برد

آب پیدا می‌شود پیش خرد

باز بخشد بینشم آن شاه فرد

در زمان همچون چراغ شب‌نورد

آنک اندر سیر مه را مات کرد

هم ز دین‌داری او دین رشک خورد

بعد دیری گشت آنها هفت مرد

جمله در قعده پی یزدان فرد

خویشتن در خاک کلی محو کرد

تا نماندش رنگ و بو و سرخ و زرد

از دهانت نطق فهمت را برد

گوش چون ریگست فهمت را خورد

گفت مانا این امام ما ز درد

بوالفضولانه مناجاتی بکرد

نیز روزی با خدا زاری نکرد

یا ربی نامد ازو روزی بدرد

تا که نفس گول را محروم کرد

ز آب حیوانی که از وی خضر خورد

چند جا بندش گرفت اندر نبرد

تا بکشتی در فکندش روی‌زرد

زانک مرغی کو بترک دانه کرد

دانه از صحرای بی تزویر خورد

استخوان حرص تو در وقت درد

درهم آید خرد گردد در نورد