گریزان ز باد اندرآید بب

به آید ز مولیدن ایدر شتاب

ازان دیده گه دیده، بگشاد لب

که شد دشت پر خاک و تاریک شب

کنون می گساریم تا نیم‌شب

بیاد بزرگان گشاییم لب

ز کارت خبر بد مرا روز و شب

گشاده نکردم به بیگانه لب

نشاید که بی‌آفرین تو لب

گشاییم زین پس بروز و بشب

نهفته به کاخ اندر آمد به شب

به بیگانگان هیچ نگشاد لب

برآمد برین کار یک روز و شب

و زین گفته بر شاه نگشاد لب

چه گونه گشادی بخنده دو لب

که شب روز بینی همی روز شب

چنین ایستاده سه روز و سه شب

یکی را به گفتن نجنبید لب

نجنباند او داستان را دو لب

که ناید خبر زو به من روز و شب

فریدون که از درد دل روز و شب

گشادی به نفرین ایشان دو لب

که از گرد شد دشت چون تیره شب

شگفتی برآمد ز هر سو جلب

دو لشکر چنین هم دو روز و دو شب

از ایشان یکی را نجنبید لب

رسیدم ز ایران به ریگ فرب

سه جنگ گران کرده شد در سه شب

همی لشکر آمد سه روز و سه شب

جهان شد پرآشوب جنگ و جلب

چو بر پیش یزدان گشایی دو لب

نیایش کن از بهر من روز و شب

بیامد به جای پرستش به شب

به دادار دارنده بگشاد لب

بدین پنج هفته که من روز و شب

همی بآفرین برگشادم دو لب

چون سر من سپید دید بتم

گفت تشبیه شیب و سخت عجب

گفت : موی سپید و روی سیاه

همچو روز است در میانهٔ شب !

در رفعِ حُجُب کوش نه در جمع کُتُب

کز جمعِِ کُتُب نمی‌شود رفعِ حُجُب

در طی کُتُب بود کجا نشهٔ حُب

طی کن همه را بگو الی الله اَتُب