از دوری خدمتت که جان افزاید

سهل است اگر دلم ز غم فرساید

لیکن ز قدمهای خیالت خجلم

کز روی کرم اینهمه ره می آید

ای آنکه فلک همی غلامت شاید

بر چرخ نهم تارک بختت ساید

گر خصم تو بالفرض چو خورشید شود

اقبال تو خورشید به گل انداید

بگفت ار بت به منع من گراید

سجود او دگر از من نیاید

درین شهر آهن ار بر سنگ آید

بجای آتش از آن آب زاید

چنان سنگش بسرخی می گراید

که رنگ آتش از وی می نماید

هوا از بس رطوبت می فزاید

بگوش آواز آب از باد آید

از آنها آنکه بهتر می سراید

زبان در طعن مستی می گشاید

ز پهلویش براحت بود شاید

که از چشم رکابش اشک آید

کبوتر گر بزنهارش درآید

تماغه از سر شاهین رباید

چون خامه سه دستگیر باید

تا از گل تیره پا بر آید

بسنگ کوه موجش تیغ ساید

که آسان تر سر غم را رباید

هر چه را بینم بر درد دلم افزاید

شمع اگر شعله کشد ناله بیادم آید

دل به چین زلف بندم چین ابرو چون بپاید

زآن که چیزی کان نپاید، دل به او بستن نشاید

گفتمش بنشین زمانی تا مگر سیرت به بینم

گفت چون خورشید بنشیند دگر کی رخ نماید

ای که می گویی شبت را روزی از پی هست، یا رب

[...]

از شمیمش کزان دل آساید

بوی خاک بهشت می‌آید

به صبر مشکل عالم تمام بگشاید

که این کلید به هر قفل راست می آید

به قسمت ازلی باش از جهان خرسند

که آب بحر به آب گهر نیفزاید

من از کجا وبهشت برین مگر رضوان

[...]

مرا به میکده هر کس که راه بنماید

در بهشت به رویش خدای بگشاید

بجز قلمرو مازندران کجا دیگر

کلاه گوشه مینا به ابر می ساید

در آن دیار اقامت مکن که از سردی

[...]

با روی تو آیینه روشن چه نماید

بی چهره گلرنگ تو از گل چه گشاید

در روز چسان جلوه کند کرم شب افروز

با چهره تابان تو چون مهر برآید

شبنم نرباید ز چمن جلوه خورشید

[...]

از عشق یار نوخط دل زود می گشاید

فصل بهاراز دل زنگار می زداید

حسن برهنه رویان بر یک قرار باشد

هر روز خط کمالی بر حسن می فزاید

از یار چارابرو سخت است دل گرفتن

[...]

خط در دل روشن گهران مهر فزاید

در آینه ها نقش نگین راست نماید

چو ساز پیکر بلبل نماید

به گوش گل، نوای تازه آید