نمی گویم که دردم را دوا نیست

که از من یار من یک دم جدا نیست

خوشا آن کو به هستی مبتلا نیست

چو درویشی و شاهی را بقا نیست

زمین و آسمان از هم جدا نیست

جداشان مشمر از هم، کین روا نیست

درین عالم که آدم زو نشانیست

درو هر کس که می بینی بقا نیست

مشو ناخوش که عالم را بقا نیست

از آنش نام جز دار فنا نیست

گرت در سر هوای زندگانی ست

بمیر از خود که عمر جاودانی ست

نیست گر بر سر زلفین توام سود انیست

تا ز بد مستی چشمت به جهان غوغا نیست

روح بحری است که عالم همه غرقند در او

بس عجب دارم اگر جسم کف دریا نیست

قل هو الله احد گفت صمد می دانی

[...]

هرگز هوس سایه ام از فر هما نیست

عاشق که بود سایه نشین مرد بلا نیست

کس را نبود این غم جان سوز که ماراست

وین غم همه زان است که کس را غم ما نیست

دارد دل ما از تو تمنای نگاهی

[...]

ما گرچه گداییم وفا در خور ما نیست

حیف است که یاری چو ترا هیچ وفا نیست

صاف می عشرت همه را داد وصالت

چون دور من آمد بجز از درد جفا نیست

هرچند به خشمی مکشم تیر خود از دل

[...]

بی شمع رخت هیچ صفا در دل ما نیست

بالله که بی روی تو در کعبه صفا نیست

خواهم سخنی گفت مرنج ای گل رعنا

حیف است که با چون تو گلی بوی وفا نیست

ما اهل وفاییم و زجور تو ننالیم

[...]

جز محنت و غصه حاصل دنیا چیست

حال بدو نیک این جهان پیدا نیست

کاش این دو سه روز هم نمیبود کسی

کاین زندگی ارزنده این غوغا نیست

به آتش سوزم اینم کامرانیست

به حسرت میرم اینم زندگانیست

در ظل همائی که بر او میل جهانی است

مرغان اولی‌الاجنحه را خوش طیرا نیست

در حسرت آن طایر بی‌بال و پر ما

خوش دل شکن آهنگی و دل گاه فغانیست

پر گرم مران ای بت سر کش که به راهت

[...]

این توله سگک ز ترکمانی‌ست

در راه غریب پاسبانی‌ست

لب چاه مصیبت را نشانیست

برای حرف نومیدی دهانیست

هما پرواز عنقا آشیانی‌ست

زبانش چتر شاهی رایگانی‌ست

دراین آب و هوا بوی وفا نیست

به چم نرگس باغش حیا نیست

به جرم این که در طبعم وفا نیست

به طعنم اینچنین کشتن روا نیست

که زیر پرده ما را حکمرانی‌ست

که چون پرویز او را همعنانی‌ست

اگر روی سخن در نکته دانی‌ست

زبان رمز و ایما خوش زبانی‌ست