بدینسان هر وجودی در مقامش

بود سالم خود از اسم سلامش

شد او پس کبریاء‌الله مقامش

که بی‌کبر و ریا آمد قیامش

بدینسان هر وجودی در نظامش

ذلیل است ار نباشد در مقامش

نه بیند مستحقی در مقامش

جز آن کاعطا کند هر صبح و شامش

نباشد طفره در بود و دوامش

در اوصاف کمالی دان تمامش

قلندر نیست در حدی مقامش

بریزد هر چه شد لبریز جامش

ظهوری کرد و عالم گشت نامش

مهمی گردید و شد بالای بامش

وگر بر اسم قدوس و سلامش

بخوانی کرده‌ئی ذکر تمامش

نباشد بر عدم گر خود دوامش

شود راجح وجود اندر مقامش

کند توقیف تا در هر مقامش

زجوش اندازد و آرد قوامش

نباشد گر که ثابت وصف و نامش

نخوانند اهل ره صاحب مقامش

چه در کثرت نماند آثار و نامش

یقین بود اینکه وحدت شد مقامش

کلمه شد بیان اندر مقامش

ببین در شرح اگر خواهی تمامش

اگر غافل نباشی ز انتظامش

نفس بی‌لفظ باشد نقش نامش

کسی کز عشق خوبان هیچ نبود صبر و آرامش

بباید ترک سر کردن که ناکامی بود کامش

اگر عاقل بود عاشق نخواهد شد در این وادی،

ز خود بگذشتن و جان دادن است آغاز و انجامش

درآن وادی که عشق خوبرویان آتش افروزد

[...]

سویدای ولی الله مقامش

که باشد مهدی موجود نامش

مه من که خورشید گردون غلامش

بگل پای سرو اندرون از خرامش

دو ابروی پیوسته اش با دو عارض

دو ماه نواست و دو بدر تمامش

دل از سنگ سازد تن از سیم سازد

[...]

صنیع الممالک بود طرفه نقشی

که هر بنده را واجب است احترامش

چو دست طبیعت بزندان زهدان

ز ستر عدم خواست دادن خرامش

ز هر کشوری صانعی خواست ماهر

[...]

گیتی شدش ز خاطر عالم شدش فرامش

دل از خیال فارغ لب از ترانه خامش

بانوی ما که بخت شد رامش

باد حافظ هزار و یک نامش