قدر عمر خود چرا نشناختی

ضایعش کردی و مفتش باختی

شورشی در لامکان انداختی

کار امت را ز عفوت ساختی

هفت دوزخ را زتاب انداختی

آشنای هشت خلدش ساختی

گر تو با واقع مطابق ساختی

فهم خود منجوق علم افراختی

نامش استدلال و برهان ساختی

مهره چیدی و قماری باختی

چهر خوبان را تو زیبا ساختی

سرو قدان را تو قد افراختی

عشوه ای کردی و کارم ساختی

آتش شوقم به جان انداختی

ای خدا این خانه را خود ساختی

خود در و دیوار آن پرداختی

این سرا را آزمونگه ساختی

پرده ای بر روی کار انداختی

اره جور و جفا را آختی

سرو شمشادم ز پا انداختی

پا برهنه هر طرف می تاختی

سر ز پا و پا ز سر نشناختی

گر نه این پرتو به من انداختی

کس مرا در آسمان نشناختی

چار دیوار مشید ساختی

پیکرم را طرح نو انداختی

سی و سه دندان برایم ساختی

طرح آنها در دهان انداختی

نور ایمان در دلم انداختی

بندگی اندر سرشتم ساختی

روزگاران را به غفلت باختی

کار خود با این جهان انداختی

دل دو نیم اینجا ز حسرت ساختی

زهره ی خود را در اینجا باختی

واسطه اندر میان انداختی

کار عالم از وسایط ساختی

تا ثریا این کله انداختی

قد به گردون آن یکی افراختی

به تزویر و زرق انجمن ساختی

به سالوس افسانه پرداختی