آن اذان و آن اقامه نفخ صور

آن ز جا برخاستن بعث و نشور

آن مصلی موقف و قبله وقوف

بستن احرام در موقف عکوف

چون شدی واقف در آن موقف زبان

می گشایی در سپاس و امتنان

حمد و سوره آن سپاس است و ثنا

در وقوف بارگاه کبریا

گوییا آنگه خطاب آید تورا

این زمان بگذار تحمید و ثنا

دفتر اعمال خود را نیز بین

هیبت این روز رستاخیز بین

این مسافر تا چه آوردی بگو

زین سفر سودت چه باشد مایه کو

خم کنی قامت پی عجز و نیاز

سر کنی تسبیح آن عاجز نواز

من ندارم غیر عجز و لابه هیچ

در من و در کار من شاها مپیچ

قامتی دارم خم از بار گناه

سربزیرم چونکه هستم روسیاه

گویدت ای بنده سر بردار چست

نامه ی اعمال خود بنگر درست

سر برآری دل ز هولت چاک چاک

خویش را اندازی از هیبت به خاک

جبهه و رو بر زمین سایی همی

پشت دستان را ز غم خوابی همی

کان شها پاکا بلندا برتورا

بنگر از رحمت در این موقف مرا

گویدت گویا که سر بردار هین

تا چه کردستی در این دفتر ببین

هین ببین ناپاکی و پاکی خویش

جرئت خود بین و بی باکی خویش

سر برآری لب به استغفار باز

توبه را سازی شفیع و چاره ساز

گویدت بگذشت روز توبه هان

تا چه آوردی بگو فاش و عیان

از خجالت باز می مالی جبین

لب پر از سبحان ربی بر زمین

باز می آید خطاب با عتاب

خیز از جا شو مهیای حساب

باز برخیزی به تمجید و سپاس

حال این رکعت به اول کن قیاس

عاقبت از عجز برداری دو کف

رو به آن درگاه با عز و شرف

این دعاهایت نیاید در حساب

آیدت از پرده ی عزت خطاب

کای تورا بگذشته ایام دعا

رفته هنگام ثناء و توبه ها

باز افتی در رکوع و در سجود

گه رکوع و گه سجود و گه قعود

باز گوید ناید امروز این بکار

مایه و سود آنچه آوردی بیار

عجز و زاری و سپاس و آفرین

جمله افکندی بروز واپسین

روزگاران را به غفلت باختی

کار خود با این جهان انداختی

هان چه سود از مایه ات اندوختی

هان چه شمع از مایه ات افروختی

لرزدت آن دم ز هیبت استخوان

هم رود قوت ز پایت هم توان

نی به پایت قوم برخاستن

نی زبان عذر خسران خواستن

پس نشینی بر زمین بیچاره وار

دست بسته پا شکسته شرمسار

پس به توحید خدا گویا شوی

چاره از توفیق حق پویا شوی

کاشهد ان لا اله لی سواه

من به وحدانیتت هستم گواه

هم گواهم بر نبی مؤتمن

این دو هم سرمایه و هم سود من

عمر خود گر صرف عصیان کرده ام

این دو را لیکن شفیع آورده ام

سود من از این سفر اینست و بس

نیست غیر از این دو ام فریادرس

هم به امید شفیعان جزا

آمدم با قدی از عصیان دوتا

ای پناه جمله امت السلام

ای شفیعان قیامت السلام

السلام ای شافع روز جزا

السلام ای عاصیان را مرتجی

السلام ای بندگان صالحین

السلام ای انبیاء مرسلین

من گنه کارم پشیمانم ذلیل

واقف اندر موقف رب جلیل

سود و سرمایه همه درباختم

عمر خود نابود و ضایع ساختم

ای شفیعان قیامت همتی

التفاتی التماسی رحمتی

یکنظر ای شهریاران از کرم

سوی آن افتاده ی بحر ندم

از اشارات نماز اینها یکی ست

زانچه گفتم از معافی اندکی است

شرح اینها را مقامی دیگر است

خامه از تفصیلش اکنون ابتر است

باشد این تفصیل تا وقتی دگر

داستانی داشتم نامد به سر