دیشب به خواب دیدم نقش خیال رویش

دیدم که می کشیدم مستانه سو به سویش

بگرفته در کنارم ترسا بچه به صد ناز

بسته میان به زنار بگشوده بود مویش

عیسی دم است یارم ، من زنده دل از آنم

[...]

بردار نقاب و می نگر آن رویش

دانی که نقاب چیست یعنی مویش

موئی ز سر زلف نگارم به کف آر

آنگه بنشین و خوش خوشی می بویش

مرا از روی هر دلبر تجلی میکند رویش

نه از یکسوش می بینم که میبینم ز هر سویش

کشد هر دم مرا سویی کمند زلف مه رویی

که اندر هر سر موئی نمیبینم بجز مویش

ندانم چشم جادویش چو افسون خواند بر چشمم

[...]

بدان امید که ناگه ببینم آن رویش

به هر بهانه برم روزگار در کویش

ز شوق دیدن خالش کشیم ناله و آه

من شکسته چها می کشم ز هندویش

کشیده نیل بر ابرو ز بهر چشم بد او

[...]

یا دو حلقه ز عنبرین مویش

آشکار از دو جانب رویش

برد قصاب وار کف سویش

دید هنجار پشت و پهلویش

ساخت محراب ملایک رویش

سجده بردند یکایک سویش

راستی جوی که در پهلویش

دل و جان زنده شود از بویش

یافت بینا بصری از رویش

برد روشندلی از پهلویش

باز داری ز طبیعت رویش

هادی راه شریعت شویش

خوان صد مظلمه آری سویش

تا شکم پر کنی از پهلویش

بگشا چشم عنایت سویش

وز همه خلق بگردان رویش

ز سر تا پا فرود آیم چو مویش

شوم روشن ضمیر از عکس رویش

جز آیینه کسی کم دیده رویش

بجز شانه کسی نبسوده مویش

قدم از تارک من کن به سویش

زبان من شو و از من بگویش

که هر کس در جهان نیکوست رویش

بسی بهتر ز روی اوست خویش

آور ز جمله رو به سویش

بگشاد زبان به گفت و گویش

من می سوزم ز آرزویش

تا کیست نشسته پیش رویش

جز آینه کس ندیده رویش

نبسوده به غیر شانه مویش

پا باز کشد ز جست و جویش

لب مهر کند ز گفت و گویش