کجا گفته بودند بهرام را

که ما روز جنگ از پی نام را

همی شاه خوانند بهرام را

ندیدند آغاز فرجام را

چو نزدیک شد خواست بهرام را

برافراخت زانگونه زونام را

که این از خرد بود بهرام را

وگر برگزید از هوا کام را

چو از دور دیدند بهرام را

چنان لشکرگشن و خودکام را

چو بشنید خاقان که بهرام را

چه آمد بروی از پی نام را

که سالار بودی تو بهرام را

ازو یافتی در جهان کام را

شنید آن سخن‌های بی‌کام را

به زندان فرستاد بهرام را

هرآنکس که جست از یلان نام را

سپهبد همی‌خواند بهرام را

ستاره شمر گفت بهرام را

که در چارشنبه مزن گام را

ازان پس چنین گفت بهرام را

که هرکس که جویا بود کامرا

همان خواهرش نیز بهرام را

بگفت آن سواران خودکام را

چو او شد چه سازیم بهرام را

چنان بندهٔ خرد و بدکام را

ازان پس بفرمود رهام را

که پیدا کند با گهر نام را

یکی خلعت آراست رهام را

چنانچون بود درخور نام را

همی بازدانست بهرام را

بنالید و پرسید زو نام را

همان بیژن گیو و رهام را

سواران جنگی و خودکام را

ز یک سو نشستنگه کام را

دگر ساخته جای آرام را

شتابان نوند ره انجام را

عنان داده او را و دل کام را

از آن پخته می لعل کن جام را

که پخته کند مردم خام را