بنه پیشم و بزم را ساز کن

به چنگ آر چنگ و می آغاز کن

مران بند را از میان باز کن

به شادی می روشن آغاز کن

هم‌آنگه سرش را ز تن بازکن

وزین روی گیتی پرآواز کن

تو با لشکرت رزم را ساز کن

سپه را برین بر هم آواز کن

سرندیب برگرد و کین ساز کن

ز کین گوش کشور پر آواز کن

سر هفته فرمود کاغآز کن

شدن را و کار سپه ساز کن

چو مه نو شود جامه نو ساز کن

ببر از غم و شادی آغاز کن

تبرخواه و بیلی،سرش بازکن

سپه را از آن دادن آغازکن

بدو گفت اکنون برو ساز کن

در گنجهای پدر بازکن

به رزم اندرون سستی آغاز کن

گریزِ بهنگام را ساز کن

سپه پیش بر، رزم را ساز کن

به رزم اندرون سستی آغاز کن

بند ترکش یک زمان ای ترک زیبا باز کن

با رهی یک دم بساز و خرمی را ساز کن

جامهٔ جنگ از سر خود برکش و خوش طبع باش

خانهٔ لهو و طرب را یک زمان در باز کن

چند گه در رزم شه پرواز کردی گرد خصم

[...]

عید رسید ای نگار؛ دوستی آغاز کن

در حجره وصل خویش ؛ جای رهی باز کن

عشق دل تنگ تو؛ به روزه در تنگ خورد

تا کی از این خوی تنگ؛ تنگ درآ ناز کن

ماه گرانان برفت ؛روز ظریفان رسید

[...]

ای مانده بر در هوس این در فراز کن

عذر گذشته خواه «و» در توبه باز کن

نزدیک شو به طاعت و ز فسق دور باش

روزی دو رنجکی برو جاوید نازکن

چون منعمان زکوة بروی و ریا مده

[...]

بیا باغبان خرمی ساز کن

گل آمد در باغ را باز کن

جریده به هرسو عنان تاز کن

به هشیار مغزی نظر باز کن

مغنی بیا چنگ را ساز کن

به گفتن گلو را خوش‌آواز کن

دل پاک را زنگ‌پرداز کن

بر او راز روحانیان باز کن

گر ملکی‌، عزم ره آغاز کن

زین به نوا تر سفر‌ی ساز کن

مملکتی بهتر ازین ساز کن

خوشتر ازین حجره دری باز کن