نظیرش مستجاب الدّعوه کس نیست

زنی کو را ز مردان هم نفس نیست

وصالی بی فراقی قسمِ کس نیست

که گل بی خار و شکر بی مگس نیست

بهشت جاودان جز آن نفس نیست

ولی کس را بدان دم دسترس نیست

مرا چون تو به عالم هیچ کس نیست

شکیبم از وصالت یک نفس نیست

مرا کاندر دو عالم جز تو کس نیست

فراموشت کنم اینم هوس نیست

بجز تو دشمن تو هیچ کس نیست

که دشمن هیچ کس را هم نفس نیست

وصالی بی فراقی قسم کس نیست

که گل بی خار و شکر بی مگس نیست

چرا گویم که چون او هست کس نیست

چو او هست وجز او نیست اینت بس نیست

شناسای تو بیرون از تو کس نیست

چو عقل و جان تو میدانی تو بس نیست

چرایی دایم الفکر اینت بس نیست

که چون از تو گذشتی جز تو کس نیست

چو میدانی که هرمز هیچکس نیست

چرا از هرمزت پس هیچ بس نیست

کنون چون گرد این شکر مگس نیست

تراامشب به جز من همنفس نیست

ببد کرداری من گرچه کس نیست

مرا جز تو کسی فریاد رس نیست

چرات ازعالم و از خویش بس نیست

که بنیاد تو جز بر یک نفس نیست

تو خود دانای خویش و نیز کس نیست

بجز تو فوق و تحت و پیش و پس نیست

دریغا کین طلب در دست کس نیست

درین وادی کسی فریادرس نیست

از این منزل بسی رفتند و کس نیست

چه گویم کاندرین ره باز پس نیست

خطابم باتو و با هیچکس نیست

که جز تو هیچکس فریادرس نیست

دریغا هیچکس فریادرس نیست

بماندم غرقه و غمخوار کس نیست

خدا با ماست با ما هیچکس نیست

نمود عشق جز اللّه بس نیست