منم نقاش اینجا نقش بستم

چو بستم هم بدست خود شکستم

درون جان تو جانات مستم

که پیدائی و پنهانیت هستم

حقیقت کافرم هم بت پرستم

حقیقت جوهری در بحر هستم

یقین میدان که من امروز مستم

بحمدالله که من نی بت پرستم

از آن خمخانه من امروز مستم

بت خود را بیکباره شکستم

من از باب نبی دربان شدستم

ولی آن در بروی غیر بستم

بذکر دوست مست مست مستم

بهشیاریّ او از جای جستم

سپردم راه را و یار جستم

از این حبس بلا من باز رستم

من اینجا کافر عشق تو هستم

بت صورت بمعنی کی پرستم

من اندر گوی تو حیران و مستم

اگرچه خویشتن کلّی شکستم

چرا تنها همی گوئی که هستم

که با تو در درون جان نشستم

ز وصفت واله و شیدا شدستم

ز جام عشق تو حیران و مستم

مرا جویا و من خود جمله هستم

بسی آوردم و اینجا شکستم

بده جامی اگرچه هست هستم

بیک جامی دگر ای دوست رستم

مرا کردی طلب پیوسته مستم

درون جان و دل پیوسته هستم

ندیدم گرچه بسیاری بجستم

از آن اینجایگه فارغ نشستم

ز دیدارت چنان حیران و مستم

که جامت اوفتاد اینجا زدستم

بسی سالست تا اینجا نشستم

بت صورت بمعنی برشکستم

ز صورت بت در این دیرم که هستم

دمادم این بت صورت شکستم

چراچندین که در بند تو هستم

بزیر بار محنت مانده پستم