گر بود از تلخی مرگت خبر

جان شیرینت شود زیر و زبر

سالها می‌رفت مست و بی خبر

تا نه قوت ماندش نه بال و پر

گفت اگر می‌دانیی ای بی‌خبر

کز که دور افتاده‌ای زیر و زبر

روز تا شب آن غلام سیم بر

بود مست و از دو عالم بی‌خبر

بعد از آن چون آن غلام سیم بر

یافت آخر اندکی از خود خبر

تا نیاری مدتی زیر و زبر

کی توانی یافت ز آسایش خبر

نیم ذره سایه بود آن بی‌خبر

خواست تا خورشید درگیرد ببر

هست احوال من زیر و زبر

همچنان کان پیر داد از خود خبر

ولی هر دل که از حق باشدش صبر

همه شادی برو بارد بیک ابر

قضارا عاشق و معشوق دلبر

دران یک خیمه افتادند همبر

ز خُلق خود نپرسیدش پیمبر

کز اینجا تا کجا آیم بره بر

بدو گفت این کِه گفتت ای پیمبر

پیمبر گفت حق سلطانِ اکبر

سپر بنهاد در پیش پیمبر

کاجازت تا روم در پیش دلبر

بهشتی دان تو از قول پیمبر

ز حد حجره او تا به منبر

اگر از سنگ و از آهن کنم صبر

دلم را بی قراری بارد از ابر

نه یکساعت قرار و نه دمی صبر

دلی چون بحر خون و دیده چون ابر

بگفت این وز عشق روی دلبر

بسر میگشت و خون میکرد از بر

دلم چون آتش آمد دیده چون ابر

میان ابروآتش چون کنم صبر

چو شد بی‌هوش آن دلخواه بی‌صبر

بسی باران بریخت آن ماه بی ابر

بدل میگفت امروزی کنم صبر

که تا فردا براید ماهم ازابر