هر دلی کز عشق تو آگاه نیست

گو برو کو مرد این درگاه نیست

هر که را خوش نیست با اندوه تو

جان او از ذوق عشق آگاه نیست

ای دل ار مرد رهی مردانه باش

[...]

سوی کنه خویش کس را راه نیست

ذره‌ای از ذره‌ای آگاه نیست

عقل و جان را گرد ذاتت راه نیست

وز صفاتت هیچ کس آگاه نیست

چند گویی جز خموشی راه نیست

زانک کس را زهرهٔ یک آه نیست

عقل را در خلوت او راه نیست

علم نیز از وقت او آگاه نیست

چون بود کاقلیم ما را شاه نیست

بیش از این بی شاه بودن راه نیست

گرچه ما را خود ستودن راه نیست

کانک او خود را ستود آگاه نیست

گر رسیدن سوی آن دلخواه نیست

پاک پرسیدن جز اینجا راه نیست

هر که او از دیدشان آگاه نیست

گمره است او بریقین در راه نیست

ز آنکه هردل واقف الله نیست

وز بیان سرّحق آگاه نیست

هر که او از سرّ ما آگاه نیست

همّت ما خود به او همراه نیست

راه راه اوست دیگر راه نیست

گر روی جای دگر جز چاه نیست

عزّت عقبا بمال و جاه نیست

راه شه رو تو جز این ره راه نیست

فخرانسان خود بملک و جاه نیست

غیر را در پردهٔ دل راه نیست

خود ورای رأی ایشان راه نیست

گر روی ره غیر آن جز چاه نیست

مصطفی او را شفاعت خواه نیست

زآنکه او از سرّ حق آگاه نیست

در تو گر سرگشتگی را راه نیست

جان تو از جان من آگاه نیست

تو سر خود گیر کاینجا راه نیست

ورنه سر زن چون سرت آگاه نیست

لعل او را وصف کردن راه نیست

زانکه کس از آب خضر آگاه نیست

از چراغ مرده کس آگاه نیست

چون بمرد او خواه هست و خواه نیست