مرد مجنون گفت ای کاش این زمان

از برای محکمی آسمان

تو طعامم میفرستی ز آسمان

شکر من بر میفرستم هر زمان

بوسعید مهنه گفت ای مردمان

آب چون آرد فلانی این زمان

گفت کیست آخر بگو از مردمان

کو بکم زین هست قانع این زمان

امت پیغامبر آخر زمان

یافتند از مسخ گردیدن امان

گر به بینی خواهرم را یک زمان

تیر مژگانش کند پشتت کمان

کار گو چون مردمان کن هر زمان

تا کنم من نیز هم چون مردمان

گرچه پشتی کوژ بودش چون کمان

تیر آهش میگذشت از آسمان

مینشاند بر زمینم هر زمان

زآنکه میتابد چو ماه آسمان

گفت هین ای خواجه زنهار الامان

ورنه در آتش بسوزم این زمان

چون نهادی تیر سرکش در کمان

خلق سرگردان شدندی هر زمان

لیک ما را حق فرستاد این زمان

تا کند معلوم اهل آسمان

کار هر دو در گذشت از آسمان

زآنکه بود آن در ترقی هر زمان

خویشتن را بنگرید ای مردمان

تا چه بد خلقید حق را این زمان

باز چون اختر بتافت و آسمان

چار ارکان نقد شد در یک زمان

بی توقف بازگردی این زمان

زانکه نیست اینجا ترا بودن امان

بعد از آن روحانیان آسمان

جمع گشتند اندر آنجا آن زمان

بعد از آن صندوق سبزش آن زمان

در نهادند و ببردند آسمان

بعد از آن منصور گفت ای مردمان

جمله را آزاد کردم این زمان

چون دهم از جهل و شرک و از گمان

من عیان دیدم خدا را این زمان