عامربن قیس قطب نه فلک
ترهٔ یک روز می زد بر نمک
پس خوشی میخورد بی نان تره او
مینشد از جای خود یک ذره او
سایلی گفتش که ای مرد بلند
گشتهٔ آخر بدین تره پسند
عامرش گفتا که در عالم بسی
قانعند الحق بکم زین هم بسی
گفت کیست آخر بگو از مردمان
کو بکم زین هست قانع این زمان
گفت دنیا هرکه بر عقبی گزید
شد بکم زین غره چون دنیا گزید
زانکه دنیا در بر دین ذره ای ست
صد هزاران ذره در هر تره ای ست
پس کسی کو کرد دنیا اختیار
گشت قانع او بکم زین صد هزار
چون بکم زین می نشاید غره بود
پس ز دنیا بیشتر در تره بود
آنچه بیشست از همه دنیا مراست
گر خورم بیش از همه دنیا رواست
هرکه در راه قناعت مرد شد
ملک عالم بر دل او سرد شد
خشک یا تر گرده چون زد بر پنیر
فارغ آمد از وزیر و از امیر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، عامر بن قیس به شادی و قناعت در زندگی اشاره می‌کند و به این نکته می‌رسد که خوشی و رضایت در زندگی به کم بودن و قناعت وابسته است. او با خوردن تره (سبزی) بدون نان نشان می‌دهد که شاد است و نیازی به چیزهای بیشتر ندارد. سایلی او را مورد تمسخر قرار می‌دهد که چرا به یک تره قانع شده است، اما عامر پاسخ می‌دهد که در دنیای امروز، افرادی هستند که با کمترین چیزها شاد و راضی هستند. او تأکید می‌کند که دنیا فقط یک چیز ناچیز است و آنچه که واقعاً ارزشمند است، قناعت و رضایت از زندگی است. در نهایت، او نتیجه می‌گیرد که هرکس قناعت را در زندگی پیشه کند، زندگی او شاداب خواهد بود و حتی از مقام و ثروت دیگران بی‌نیاز می‌شود.
هوش مصنوعی: عامر بن قیس به دوستی اشاره دارد که در یک روز، آسمان گویی بر او سایه انداخته و به او نمک می‌پاشد. این تصویر نشان‌دهنده لحظات خوشی و نشاط است که در زندگی ممکن است فردی را درگیر کند.
هوش مصنوعی: او بی‌ملاحظه و بدون هیچ تلاشی از خوشی‌های زندگی لذت می‌برد و در حالی که به وضعیت خود توجهی ندارد، هیچ حرکتی انجام نمی‌دهد.
هوش مصنوعی: مردی به دیگری گفت: ای مردی که به آخرین مرحله‌ی خود رسیده‌ای، چرا به این تره (محصولی که به آن علاقه‌مندی) تمایل نشان می‌دهی؟
هوش مصنوعی: آموزگار گفت که در این دنیا، بسیاری از افراد به کم قناعت می‌کنند و البته حق با شماست که از این نظر هم بسیاری وجود دارند.
هوش مصنوعی: سوال می‌کند که چه کسی در میان مردم وجود دارد که از این شرایط راضی و قانع باشد.
هوش مصنوعی: کسی که دنیای فانی را بر آخرت برگزید، در واقع به انتخابی اشتباه دچار شده است، و به زودی متوجه خواهد شد که این انتخابش نادرست بوده است.
هوش مصنوعی: دنیا در مقایسه با دین اصلاً ارزشی ندارد؛ مثل این است که یک ذره در برابر هزاران ذره‌ای که در یک سبزی وجود دارد، محاسبه شود.
هوش مصنوعی: کسی که انتخاب دنیا را کرده باشد، به کمترین چیزها قانع می‌شود و به همین خاطر در حقیقت، از هزاران نعمت دور و بی‌خبر می‌ماند.
هوش مصنوعی: وقتی که بنده از این می کم کنم، نباید مغرور شوم؛ چرا که پس از این دنیا، ترس بیشتری وجود دارد.
هوش مصنوعی: آنچه که برای من از همه چیز در دنیا مهم‌تر است، اگر بیشتر از سایرین بخورم، مشکلی ندارد.
هوش مصنوعی: هرکس که در زندگی به قناعت و رضایت از آنچه دارد برسد، قلبش در برابر مشکلات و چالش‌ها آرامش پیدا می‌کند و قدرت و سلطه‌ای بر دنیای اطرافش پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: هرگونه که باشد، وقتی که گرده‌ای بر پنیر نشسته است، دیگر از مقام و جایگاه وزیر و امیر آزاد شده و هیچ اهمیتی به آنها نمی‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.