|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، بوسعید مهنه به جمعی از صوفیان می‌گوید که آب خوب و خوشی که منتظرش بودند، به‌خاطر تأخیر در آمدنش از نیکویی خود دست برمی‌دارد. او تأکید می‌کند که هر چیزی زمان خاص خود را دارد و نمی‌توان بی‌موقع به آن دست یافت. این شعر به اهمیت نگهداری و نظم در کارها اشاره دارد و می‌گوید که تصمیمات و کارهای درست در زمان مناسب خود باید انجام شوند.
هوش مصنوعی: یک نفر از صوفیان، که دمدمی بود و دیر به جمع می‌رسید، با آب صحبت مواجه شده بود و در نتیجه کلامش طولانی شده بود.
هوش مصنوعی: بوسعید مهنه گفت: ای مردم، در این زمان آب چگونه به دست فلانی خواهد آمد؟
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه آب خوب و خوش که روزگاری متعلق به ما بوده، نیامده است تا این کار به درستی انجام شود.
هوش مصنوعی: وقتی که آب مرد بیرون می‌آید، مانند این است که او را می‌کشد. چگونه می‌تواند در زمانی غیرمناسب آب بنوشد؟
هوش مصنوعی: حکم و اراده او صحیح است و او خود حافظ و نگهدار است. بنابراین، نگهداری از نیکوکاران و خوبان نیز به عهده اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.