بر شره میخورد مجنونی طعام
شکر حق میگفت شکری بردوام
کای خداوندی که جان و تن ز تست
شکر تو از من طعام من ز تست
تو طعامم میفرستی ز آسمان
شکر من بر میفرستم هر زمان
میفرست اینجا فرو هر دم طعام
تا منت بر میفرستم بر دوام
واسطه این قوم را برخاستست
قول ایشان لاجرم بس راستست
چون نمیبینند غیری جز مجاز
جمله زو شنوند و زو گویند باز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به ستایش خداوند می‌پردازد و توصیف می‌کند که انسان‌ها برای دریافت غذا و نعمت‌های الهی باید شکرگزار باشند. او می‌گوید که غذا از آسمان نازل می‌شود و انسان‌ها باید سپاسگزار این نعمت‌ها باشند. همچنین، اشاره می‌کند که برخی از مردم فقط به ظاهر و مجاز عالم توجه دارند و از حقیقت غافل‌اند. در نهایت، شاعر بر اهمیت شکرگزاری و درک عمیق از نعمت‌ها تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: یک دیوانه بر زمین می‌افتد و در حالی که غذایی شیرین میخورد، پیوسته نام خدا و نعمت‌های او را یاد می‌کند و از آن شکرگزاری می‌نماید.
هوش مصنوعی: ای خداوندی که جان و تن من از توست، من برای تو شکرگزاری می‌کنم و غذای من نیز از توست.
هوش مصنوعی: تو از آسمان غذا به من می‌دهی و هر لحظه من شکر تو را به جا می‌آورم.
هوش مصنوعی: هر لحظه غذاهایی به اینجا می‌فرستد، تا من هم پیوسته و بی‌وقفه به او نعمت تقدیم کنم.
هوش مصنوعی: این مردم به واسطه‌ای بلند شده‌اند و سخن آنها درستی دارد.
هوش مصنوعی: چون هیچ چیزی جز حقیقت مجازی را نمیبینند، همه چیز را از همین حقیقت می‌شنوند و درباره‌اش صحبت می‌کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.